ตอน พอใจในสิ่งที่มีอยู่

ซีนที่ 1 : ฉากห้องรับแขก / ตอนเย็น

- แอปเปิลกลับมาบ้านด้วยท่าทางหมองหม่น เอากระเป๋านักเรียนใบเก่าวางที่โต๊ะ แล้วนั่งถอนหายใจอย่างซึม ๆ สักพักส้มก็เข้ามาในบ้าน พอเห็นอาการซึมของแอปเปิลเลยเอ่ยทักขึ้น

ส้ม                          เป็นอะไรไปจ๊ะแอปเปิล นั่งซึมเชียว

- แอปเปิลเงียบและมีท่าทีอิดออดพักนึงก่อนจะตอบ

แอปเปิล                 ไม่มีอะไรครับ

- ส้มเห็นอาการของแอปเปิลก็รู้ว่ามีความในใจแน่นอน แต่คงไม่อยากบอก เลยลองแซวดู

ส้ม                          เอ...หรือว่าไปแอบชอบใครเข้า

- แอปเปิลกลัวส้มเข้าใจผิด เลยรีบตอบอย่างร้อนลน

แอปเปิล                 ป่าวนะครับ ไม่เกี่ยวเลย พี่ส้มนี่

- เห็นน้องชายหายซึมบ้างแล้ว ส้มก็เลยชวนคุยเข้าเรื่อง

ส้ม                          เดี๋ยวนี้เป็นหนุ่มแล้วเลยมีความลับกับพี่เหรอ

แอปเปิล                 มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องนะครับ

ส้ม                          แต่เรื่องของแอปเปิลเป็นเรื่องสำคัญของพี่เสมอนะ

- แอปเปิลอึ้งไปนิดนึง มองไปที่กระเป๋านักเรียนใบเก่าของตัวเอง แล้วค่อย ๆ บอกเรื่องทุกข์ใจให้ฟัง

แอปเปิล                 ก็เปิดเทอมเนี่ย คนอื่น ๆ เค้าได้กระเป๋านักเรียนใบใหม่กันทั้งนั้นเลย มีแต่สวย ๆ เท่ ๆ แต่ของแอปเปิลเป็นใบเก่าตั้งแต่ปีก่อนโน่นแล้ว

ส้ม                          แอปเปิลก็เลยน้อยใจอยากได้ใบใหม่บ้างใช่มั้ยล่ะ

แอปเปิล                 ก็ไม่เชิงหรอกครับ

- แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะพูดอะไรกันต่อ แบงค์กับอาร์ทก็เดินเข้ามาพอดี พร้อมกับอวดกระเป๋านักเรียนใบใหม่ด้วยความร่าเริง

อาร์ท                      สวัสดีสองศรีพี่น้อง นั่งหน้าซึมกันทำไมเล่า

แบงค์                     ช่าย สดชื่นสดใสกันเข้าไว้ ให้สมกับวัยรุ่นอย่างพวกเรา

อาร์ท                      ถูกต้องคู่หู

- แล้วทั้งสองคนก็หันหลังโชว์กระเป๋าสะพายใบเท่ที่เพิ่งซื้อใหม่ให้พวกส้มกับแอปเปิลดู

แบงค์                     เท่ป่าว

อาร์ท                      นอกจากกระเป๋าจะเท่แล้ว คนใช้ยังเท่อีกด้วย

- คราวนี้แอปเปิลยิ่งเศร้าเข้าไปอีก รีบเอากระเป๋าใบเก่าของตัวเอง เก็บไว้ไม่ให้แบงค์กับอาร์ทเห็น ส้มมองแอปเปิลนิดนึง ก่อนจะหันไปคุยกับแบงค์และอาร์ท

ส้ม                          นอกจากมาอวดกระเป๋าใหม่แล้ว มีอะไรให้ส้มกับแอปเปิลช่วยมั้ยจ๊ะ

แบงค์                     แหะ ๆ ส้มนี่รู้ใจแบงค์จริง ๆ

อาร์ท                      คือเราสองคนจะให้ส้มช่วยสอนการบ้านให้หน่อยนะ

แบงค์                     ปล่อยไว้นานเดี๋ยวจะเป็นดินพอกหางหมู เลยต้องรีบมาทำนี่แหละ

- แอปเปิลรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย กับความตั้งใจเรียนของแบงค์กับอาร์ท

แอปเปิล                 นี่พวกนายสองคนได้กระเป๋าใหม่แล้วกลายเป็นคนขยันเลยเหรอ

อาร์ท                      แน่นอนอยู่แล้ว เป็นคนดีไม่มีคำว่าสาย

แบงค์                     นายก็พูดเวอร์ไปหน่อย ที่จริงคือพวกเราสัญญากับแม่ว่าถ้าได้กระเป๋าใหม่แล้วพวกเราจะทำให้ผลการเรียนดีขึ้นน่ะ

อาร์ท                      แหะ ๆ แม่นแล้ว ถ้าผลการเรียนไม่ดี นอกจากจะโดนยึดกระเป๋าแล้วยังอดค่าขนมอีก

ส้ม                          อืม ได้กระเป๋าใหม่ก็ไม่ใช่จะมีความสุขอย่างเดียวนะเนี่ย

แบงค์                     นั่นแหละ แบงค์ถึงต้องมาพึ่งส้มไง อยากออกไปเล่นจะแย่อยู่แล้ว

ส้ม                          ได้จ๊ะ สำหรับคนใฝ่ดี ส้มยินดีช่วยเสมอ

- แล้วทั้งสี่คนก็นั่งทำการบ้านด้วยกัน แต่แบงค์กับอาร์ทไม่ค่อยตั้งใจเรียนเลย ทำไม่ค่อยได้ ต้องให้ส้มช่วยสอน และบางเรื่องแอปเปิลก็ช่วยส้มสอนได้

แบงค์                     โอย ยากจังเลย

อาร์ท                      นั่นสิ ทำไมการบ้านมันยากอย่างนี้เนี่ย

แอปเปิล                 แอปเปิลว่าถ้าตั้งใจเรียนก็พอทำได้นะ แอปเปิลยังทำได้เลย

ส้ม                          จริงด้วย อาร์ทกับแบงค์ไม่ตั้งใจเรียน สนใจแต่อยากได้กระเป๋าแพง ๆ จนเอาเรื่องการเรียนมาเป็นข้ออ้างให้แม่ซื้อของให้ ทั้งที่การเรียนเป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว

แบงค์                     โดนส้มเทศน์อีกแล้วอ่ะ

อาร์ท                      นั่นดิ เราไม่น่าอยากได้ก-ระเป๋าจนไม่รู้จักประมาณตนเลย

แบงค์                     จริงด้วย กลายเป็นภาระทำให้วุ่นวายเปล่า ๆ

- แล้วแอปเปิลก็หยิบกระเป๋าของตัวเองออกมาโดยที่ไม่รู้สึกอายแล้ว

แอปเปิล                 ใช่แล้ว ดูสิถึงแอปเปิลจะใช้กระเป๋าเก่า แต่แอปเปิลก็เรียนหนังสือรู้เรื่องนะ

ส้ม                          เห็นมั้ยล่ะจ๊ะ ถ้าเราไม่เป็นทุกข์จากความกระวนกระวายใจเพราะอยากได้นู่นอยากได้นี่ พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี เราก็จะมีความสุข

แบงค์กับอาร์ท      คร๊าบ

- แล้วส้มก็หันไปยิ้มกับแอปเปิล แอปเปิลมองกระเป๋าของตัวเองอย่างภาคภูมิ

 

จบตอน