ตอน ยอมรับความจริง

ซีนที่ 1 : ฉากสนามหญ้า / กลางวัน

- อาร์ทเดินท่าทางหงุดหงิดมาที่สนามหญ้า เห็น นุ่มนิ่ม นั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นสนาม ข้าง ๆ ตัวมีนาฬิกาพังแล้ววางอยู่ใกล้ ๆ อาร์ทเลยเดินเข้าไปถาม

อาร์ท                      เป็นอะไรไปนุ่มนิ่ม มานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว

นุ่มนิ่ม                   เราทำนาฬิกาของแม่พังน่ะ

อาร์ท                      (ชี้ไปที่นาฬิกา) อันนี้นะเหรอ

นุ่มนิ่ม                   อือ เราต้องโดนแม่ด่าแน่ ๆ เลย ฮือ ๆๆ

อาร์ท                      ใจเย็น ๆ ก่อนนุ่มนิ่ม แม่เธอคงไม่ใจร้ายอย่างนั้นหรอกมั้ง ถ้าขอโทษท่านดี ๆ ท่านต้องให้อภัยน่า

นุ่มนิ่ม                   อาร์ทไม่รู้จักแม่เรานะสิ เราต้องโดนด่า โดนตี อดข้าวอีกแน่ ๆ เลย ฮือ ๆๆๆ

- อาร์ทเริ่มใจเสีย รู้สึกว่าปลอบใจไม่ได้เลยชวนไปหาส้มดีกว่า

อาร์ท                      เอ่อ อาร์ทว่าเราลองเอานาฬิกาไปซ่อมดูก่อนมั้ย เผื่อมันจะซ่อมได้

- นุ่มนิ่มมองหน้าอาร์ทด้วยแววตามีความหวัง

นุ่มนิ่ม                   อาร์ทซ่อมได้จริง ๆ เหรอ

อาร์ท                      ก็ต้องลองดูก่อนนะ

- อาร์ทพานุ่มนิ่มพร้อมนาฬิกาแตกไปหาส้มที่บ้าน

 

ซีนที่ 2 : ฉากห้องรับแขก / ต่อเนื่อง

- ส้มกับแอปเปิลกำลังกวาดบ้านกันอยู่ สักพักอาร์ทก็พานุ่มนิ่มเข้ามา

ส้ม                          สวัสดีอาร์ท สวัสดีนุ่มนิ่ม

แอปเปิล                 วันนี้คู่หูอาร์ททำไมกลายเป็นนุ่มนิ่มไปได้ล่ะ

ส้ม                          นั่นสิ แบงค์ไปไหนซะแล้ว

- อาร์ทท่าทางไม่ค่อยอยากตอบ

อาร์ท                      อาร์ทก็ส่วนอาร์ท แบงค์ก็ส่วนแบงค์สิ ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย

แอปเปิล                 พูดอย่างนี้แสดงว่ามีความในใจที่ไม่อาจบอกกล่าว

- อาร์ทเงียบไปไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟา ส้มเลยหันไปทักนุ่มนิ่ม

ส้ม                          แล้วนุ่มนิ่มทำไมหน้าเศร้าอย่างนั้นล่ะจ๊ะ

นุ่มนิ่ม                   แม่เราให้เราซื้อนาฬิกาไปให้ แต่เราทำพัง...เราต้องโดนแม่ด่าแน่ ๆ เลย ทำยังไงดี (ทำท่าจะร้องไห้)

ส้ม                          ใจเย็น ๆ จ๊ะ เดี๋ยวพวกเราค่อย ๆ ช่วยกันคิดนะจ๊ะ

- แอปเปิลไปหยิบนาฬิกามาดู

แอปเปิล                 ก็เสียไม่มากนะ น่าจะพอซ่อมได้

ส้ม                          จริงด้วย ที่สำคัญเรามีอาร์ทอยู่ทั้งคน ซ่อมได้อยู่แล้ว จริงมั้ยจ๊ะอาร์ท

- ส้มหันไปมองอาร์ท แต่อาร์ทยังนั่งหน้าเซ็งอยู่เหมือนเดิม ส้มเลยหันมาคุยกับแอปเปิล

ส้ม                          สงสัยพระเอกของเราจะอารมณ์ไม่ดี

แอปเปิล                 แอปเปิลว่าต้องทะเลาะกับแบงค์แน่ ๆ เลย

นุ่มนิ่ม                   แล้วส้มจะช่วยนุ่มนิ่มได้รึเปล่าเนี่ย

ส้ม                          เดี๋ยวดูก่อนนะจ๊ะ

- ส้มหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู

ส้ม                          อืม ก็เสียไม่มากเดี๋ยวลองทากาวดูก่อนนะ

- แอปเปิลหยิบกาวส่งให้ส้ม แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันซ่อมนาฬิกาอย่างทุลักทุเล ไม่นานอาร์ทก็อดไม่ได้เข้ามาช่วยทำในที่สุด

อาร์ท                      มานี่ให้อาร์ททำให้ดีกว่า ถ้าให้ส้มกับแอปเปิลทำเดี๋ยวมันจะแย่กว่าเดิม

- อาร์ทหยิบนาฬิกาไปทำเอง ไม่นานก็ซ่อมเสร็จ

อาร์ท                      เอานี่ เสร็จแล้ว

นุ่มนิ่ม                   แต่มันยังเบี้ยวอยู่เลยนี่

แอปเปิล                 แอปเปิลว่าก็ซ่อมได้ดีที่สุดแล้วนะ

ส้ม                          ใช่จ๊ะ มันเป็นนาฬิกาที่เสียแล้ว พวกเราก็ทำได้แค่ซ่อมมันนะแหละจ๊ะ

นุ่มนิ่ม                   แต่แม่เราต้องโมโหและด่าเราแน่ ถ้าเห็นนาฬิกาเป็นแบบนี้

อาร์ท                      อาร์ทก็ซ่อมได้ดีที่สุดแค่นี้แหละนะ นุ่มนิ่ม ไม่อย่างนั้นนุ่มนิ่มก็ต้องไปซื้อนาฬิกาใหม่ให้คุณแม่ล่ะนะ

นุ่มนิ่ม                   แต่นุ่มนิ่มไม่มีเงินแล้วนี่

ส้ม                          นั่นสิจ๊ะ ความจริงก็คือนุ่มนิ่มทำหน้าที่ของลูกที่ดีแล้ว คือไปซื้อของให้คุณแม่ตามที่ท่านสั่ง

แอปเปิล                 และเรื่องที่นาฬิกาแตกมันก็เป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิด

ส้ม                          แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว นุ่มนิ่มก็ต้องยอมรับความจริง

แอปเปิล                 ใช่แล้ว ถ้าไม่ยอมรับความจริงนุ่มนิ่มก็ต้องคอยหลบซ่อนด้วยความกลัวและเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้แหละ

อาร์ท                      อาร์ทว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้นไปแล้วเราแก้ไขไม่ได้หรอก ต้องยอมรับผลของมัน และทำที่เหลือต่อไปให้ดีที่สุด

ส้ม                          ส้มว่าที่นุ่มนิ่มต้องทำไม่ใช่ทำให้นาฬิกากลับเป็นเหมือนเดิม แต่คือการเข้าไปบอกความจริงกับคุณแม่และขอโทษท่านอย่างจริงใจ

แอปเปิล                 ไม่มีใครไม่ให้อภัยคนที่สำนึกผิดแล้วหรอก

- แบงค์เดินเข้ามาพอดี

แบงค์                     ใช่แล้ว แบงค์ขอโทษนะอาร์ท

- ส้มกับแอปเปิลมองแบงค์กับอาร์ทอย่างงง ๆ

แบงค์                     จะไม่ว่าอาร์ทอ้วนแล้ว อย่าโกรธแบงค์เลยนะ

อาร์ท                      อาร์ทไม่ได้โกรธซะหน่อย อาร์ทเป็นคนยอมรับความจริง ในเมื่ออาร์ทอ้วนก็ต้องยอมรับว่าอ้วนสิ

แบงค์                     แสดงว่าไม่โกรธแบงค์แล้วใช่มั้ย

อาร์ท                      ไม่โกรธแล้ว แต่อย่าพูดบ่อย

ส้ม                          นี่แหละที่เค้าว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนพูดความจริงโดยไม่ดูกาละเทศะอาจตายได้

- พอส้มพูดจบที่เหลือก็หัวเราะขึ้นพร้อม ๆ กัน 

จบตอน