ชีวิตส่วนใหญ่ของผมอยู่ในป่า
น่าจะตั้งแต่ที่ผมเริ่มถ่ายภาพธรรมชาติ
ทีแรกผมก็เป็นเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วๆ ไป อยากเข้ามาชมความงามของธรรมชาติ
แล้วก็พกกล้องมาถ่ายรูปด้วย
แต่พอนานวันเข้ากลับกลายเป็นว่าการถ่ายรูปผลักดันให้ผมเข้าป่า เพื่อหาความงดงามใหม่ๆ
ให้บันทึก จากต้นไม้ ดอกไม้ กลายเป็นนก จนกระทั่งเป็นสัตว์ที่ใหญ่ขึ้น
ในป่าเหมือนมีมนต์ที่ทำให้คนอยากเข้ามาค้นหาความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้จากที่ไหน
เราจึงต้องศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ชนิดนั้นๆ
ทั้งทางกายภาพและพฤติกรรม รวมไปถึงสภาพแวดล้อมที่สัตว์ชนิดนั้นๆ อาศัยอยู่
ถ้าเป็นสัตว์ชนิดที่มีนักวิจัยกำลังติดตามศึกษา เราก็ต้องประสานผ่านทางทีมวิจัย
เพื่อสร้างโอกาสสูงสุดในการได้ถ่ายภาพสัตว์ชนิดนั้นๆ
ในเมืองไทยมีทีมนักวิจัยสัตว์ป่าอยู่หลายทีมตามเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฯ
และอุทยานฯ ทั่วประเทศ
สำหรับสัตว์บางชนิดผมใช้เวลานับปีเพียงเพื่อจะได้เห็นตัว
และเฝ้าติดตามอีกหลายปีเพื่อให้ได้ภาพที่ต้องการ
มันอาจเป็นเรื่องแปลกในโลกยุคปัจจุบันที่ผู้คนก้มหน้าเล่นกับโทรศัพท์ในมือเพื่อเชื่อมต่อโลกทั้งใบ
แต่ยังมีคนอย่างผมที่ทิ้งการสื่อสารทุกอย่างเพื่อแบกอุปกรณ์ถ่ายภาพน้ำหนักกว่า 10
กิโลกรัม เดินเข้าไปในป่า 5-10 กิโลเมตร มานั่งเงียบๆ
อยู่เป็นวันๆ ในบังไพรเล็กๆ ที่ทั้งร้อนและเต็มไปด้วยแมลง เพียงเพื่อจะได้ภาพถ่ายใบเดียว
แต่ภาพถ่ายใบเดียวใบนั้น อาจไม่มีวันเกิดขึ้นอีกแล้วก็เป็นได้
เพราะสัตว์ป่าชนิดนั้นได้สูญพันธุ์ไป
หรือเพราะผืนป่าบริเวณนั้นถูกทำลายจนสัตว์ป่าไม่สามารถอาศัยอยู่ได้
ตลอดระยะเวลาการถ่ายภาพสัตว์ป่าของผม แนวโน้มมันเป็นเช่นนั้น
แนวโน้มที่ว่าทุกอย่างจะสูญสลายไป
เพราะฉะนั้นสำหรับผมมันจึงคุ้มค่าเหลือเกินเพื่อภาพถ่ายใบเดียวนั้น
ต้นไม้ตายลงยังนำมาใช้ก่อสร้างบ้านเรือนและของใช้
สัตว์ป่าตายลงยังเป็นอาหารให้กับชีวิตในผืนป่า แต่มนุษย์ตายลงแทบไม่เหลืออะไรที่เป็นประโยชน์ให้กับชีวิตอื่นเลย
ภาพถ่ายสัตว์ป่าเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่ผมหวังว่าจะทิ้งไว้ให้คนรุ่นหลังได้เห็นว่าครั้งหนึ่งแผ่นดินไทยของเราก็เคยมีสัตว์ป่าเช่นนี้
เคยมีธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์
แน่นอนว่าวันนี้ผมก็อยู่ในป่า
ลุงแดง
อดีตพรานป่า เข้าป่าล่าสัตว์ตั้งแต่ยังเด็ก ทำมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่
จนทุกวันนี้แกเลิกอาชีพพรานแล้วหันมานำเที่ยว
พานักท่องเที่ยวเดินป่าตามด่านสัตว์เพื่อดูสัตว์ป่าและถ่ายรูป
บางครั้งก็พาส่องสัตว์ตอนกลางคืน แกบอกว่าทุกวันนี้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเยอะ ทำให้มีรายได้พออยู่พอกิน
แต่ยังยิงหรือจับสัตว์เล็กๆ อยู่บ้าง มันอดไม่ได้คงเป็นนิสัยของแกไปแล้ว
สมัยก่อนป่าแถบนี้เคยมีกระทิงให้แกยิงไม่ขาด
เพิ่งมา 10
ปีหลังนี่แหละที่ไม่เหลือให้แกล่าอีกแล้ว พอสัตว์ป่าเริ่มน้อยลง
พร้อมๆ กับทางการกวดขันเรื่องล่าสัตว์
โดยให้โอกาสพรานป่าได้กลับใจมาเป็นผู้พิทักษ์ป่าแทน
แกเลยเลิกล่าสัตว์แล้วมาช่วยงานเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันไปนำเที่ยว
ทุกวันนี้แกอายุ
50
ปีแล้ว เห็นแกตัวเล็กๆ แบบนี้แต่แกร่งน่าดู แกยังเดินป่าได้วันละ 20
กิโลเมตร เพื่อหาของป่าและจับสัตว์เล็กๆ มาขายหรือทำอาหาร
แกบอกว่าเหมือนเข้ามาเดินเล่น อยู่บ้านเฉยๆ ก็เบื่อ
เพราะช่วงที่นักท่องเที่ยวเยอะจะเป็นหน้าหนาว พอหน้าฝนก็ไม่มีคน
แกเลยต้องหาอะไรทำบ้าง
ของป่าและสัตว์เล็กๆ
ที่หามาได้ แกก็เอามาให้เมียแกทำกับข้าวขายให้ชาวบ้านแถวนั้น เห็นเขาว่าเมียแกทำอาหารอร่อยรสจัดจ้านไม่หวงเครื่อง
ลุงแดงเป็นคนนำทางของผมในครั้งนี้
ผมเพิ่งเคยเข้าป่าแถบนี้เป็นครั้งแรก
เพราะทางการอนุญาตให้นักท่องเที่ยวหรือคนทั่วไปเข้ามาได้เมื่อไม่กี่ปีนี่เอง ก่อนหน้านี้ทางการได้ปิดพื้นที่เพื่อทำการฟื้นฟูสภาพป่า
เนื่องจากพื้นที่แถบนี้มีความหลากหลายทางชีวภาพสูงและเชื่อมโยงกับผืนป่าใหญ่อีก 2 แห่ง หากปล่อยให้นักท่องเที่ยวเข้ามาโดยไม่มีการควบคุม
ความสมบูรณ์ของระบบนิเวศน์อาจเสียไป
การฟื้นฟูป่านั้นทำได้ง่ายมาก
เพียงแค่ไม่ให้มีมนุษย์เข้าไป ป่าก็จะทำการฟื้นฟูตัวมันเอง
ระบบของธรรมชาติเป็นเช่นนั้น
ปัจจุบันป่าแถบนี้ฟื้นตัวค่อนข้างมาก
จึงเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าได้แบบจำกัดจำนวน และที่น่าสนใจก็คือ ข้อมูลในอดีตบอกว่าที่นี่เคยมีเสือโคร่งอาศัยอยู่
ผมเข้าป่าครั้งนี้ก็เพื่อถ่ายภาพเสือโคร่ง
และหาจุดติดกล้องดักถ่ายภาพสัตว์ป่าตามเส้นทางที่เสือโคร่งเดินผ่าน ที่เลือกลุงแดงเป็นคนนำทางเพราะว่าแกเคยเจอเสือโคร่ง
ลุงแดงเคยเจอเสือโคร่งครั้งเดียวในชีวิตตอนเป็นเด็ก
ตอนนั้นแกยังเข้าป่ากับพ่อ ซึ่งเป็นพรานป่าผู้สอนวิชาให้แกนั่นเอง
ครั้งนั้นเจอจังๆ
ประจันหน้ากันเลย ระยะไม่เกิน 20 เมตร
ป่าตอนนั้นรกและทึบมาก มองทางข้างหน้าแทบไม่เห็น ต้องค่อยๆ เดินไปพร้อมกับฟันเถาวัลย์ข้างหน้าไปด้วย
จังหวะที่เจอเสือโคร่งนั้น
ลุงแดงแกยังไม่เห็น แต่พ่อของแกเป็นคนชี้ให้ดู
แกยังจำแววตาของเสือโคร่งตัวนั้นที่จ้องมาได้ดี
แววตานั้นทำให้แกก้าวขาไม่ออกได้แต่ยืนนิ่งตัวเย็นเฉียบ
พ่อของลุงแดงวางของทั้งหมดลงบนพื้น
แล้วหยิบตะกรุดออกมาท่องคาถาก่อนจะวางตะกรุดลงข้างหน้า
สักพักเสือโคร่งตัวนั้นก็เดินจากไป ในความทรงจำของลุงแดง
แกบอกว่าเสือโคร่งตัวนั้นตัวใหญ่เท่ากระทิง
เย็นวันนั้นพ่อของลุงแดงเชือดไก่ในบ้านให้เจ้าป่าเจ้าเขา
ขอบคุณที่ทำให้แคล้วคลาด แล้วก็ไม่เข้าป่าล่าสัตว์ 1 สัปดาห์ พร้อมกับงดเนื้อสัตว์ใหญ่ตลอดสัปดาห์นั้น
หลังจากเหตุการณ์นั้นเกือบเดือน พ่อของลุงแดงก็เล่าเรื่องหนึ่งให้แกฟัง เป็นเรื่องสมัยเมื่อนานมาแล้ว
สมัยที่คุณปู่ของลุงแดงยังอยู่และเป็นคนสอนพ่อของลุงแดงเข้าป่าล่าสัตว์
วันนั้นทั้งปู่และพ่อของลุงแดงเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์และหาของป่า
แล้วก็ได้เจอเสือโคร่งตัวใหญ่
แววตาของเสือโคร่งตัวนั้นเหมือนกับที่ลุงแดงได้เจอ
มันไม่ใช่แววตาของสัตว์เดรัจฉาน มันเป็นแววตาของมนุษย์เหมือนกับเรา
ปู่เล่าให้พ่อแกฟังว่า
สมัยนั้นมีคนที่เล่นคาถาอาคมอยู่เยอะ มีบางคนที่ตบะยังไม่แก่กล้า
แต่ไปเล่นอาคมที่ใหญ่เกินตัวทำให้ของย้อนเข้าตัว คนที่ทนไม่ได้ก็จะเสียสติไป ส่วนคนที่สะกดอาคมไว้ได้ทันก็จะต้องไปหาของมาข่มอาคม
ต้องเป็นของที่แรงกว่าอาคม บางคนเลยไปเอาเนื้อเสือโคร่งสดๆ มากิน
พอนานเข้าทั้งอาคมและของสะกดอาคมก็ผสานรวมกัน
ในคืนวันเพ็ญที่อาคมแรงที่สุด
คนๆ นั้นจะกลายร่างเป็นเสือโคร่ง แต่จิตใจยังเป็นมนุษย์อยู่
กลายเป็นคนในร่างของสัตว์เดรัจฉาน บางคนก็เรียกว่า "เสือสมิง"
พวกนี้เราไปฆ่าไม่ได้และเราก็ไม่ควรไปยุ่งด้วย
วันนั้นปู่ของลุงแดงทิ้งปืนลูกซองลงบนพื้น
แล้วกำสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้ในมือ สวดมนต์จนเสือโคร่งตัวนั้นเดินจากไป หลังจากนั้นทั้งปู่และพ่อของลุงแดงก็หยุดเข้าป่าไปพักใหญ่
ไม่นานปู่ของลุงแดงก็ล้มป่วยและตายลง
พ่อแกบอกว่าดวงตาของเสือโคร่งที่ลุงแดงได้เจอ เหมือนกับที่พ่อกับปู่ได้เจอในวันนั้น
การที่ได้เจอเสือสมิงถึง 2
ครั้งทำให้พ่อของแกเลิกล่าสัตว์ใหญ่ หันมาจับสัตว์เล็กและเก็บของป่าแทน
ไม่นานพ่อของแกก็ล้มป่วยและตาย
นั่นคือเรื่องราวเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน
เหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นความทรงจำฝังใจลุงแดงมาจนถึงวันนี้
ปัจจุบันเรื่องคาถาอาคมหรือเสือสมิงกลายเป็นเหมือนนิทาน
ไม่มีใครเชื่อเรื่องแบบนี้อีกแล้ว ลุงแดงเองแกยังไม่แน่ใจเลยว่าแกเข้าใจผิดไปเองรึเปล่าเรื่องเสือสมิงตนนั้น
คาถาอาคมอะไรแกก็ไม่เคยใช้
มีแต่ปืนลูกซองกระบอกนี้ที่แกรับช่วงมาจากพ่อของแกไว้ป้องกันตัว ซึ่งก็เคยใช้ยิงกระทิงมาไม่น้อย
แต่ทุกวันนี้แกไม่ได้ยิงสัตว์ใหญ่แล้ว ที่ยังพกเข้าป่ามาก็เพื่อความสบายใจเท่านั้น
ตอนนี้แกใช้แต่หนังสติ๊ก ความแม่นขนาดยิงกระรอกที่วิ่งอยู่บนยอดไม้ร่วงในนัดเดียว
สิ่งต่างๆ
ล้วนเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ในวันนี้หากมีการปะทะกันระหว่างคนกับเสือโคร่ง
ฝ่ายที่ต้องหนีไปคงเป็นเสือโคร่งเพราะพวกมันถูกมนุษย์ล่าจนแทบจะสูญพันธุ์อยู่แล้ว
ความลึกลับของผืนป่าในอดีตถูกมนุษย์เข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุมจนไม่หลงเหลือปริศนาอีกต่อไป
กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวให้คนหนุ่มสาวและชาวต่างชาติมาใช้เวลาในช่วงวันหยุดกัน
ดูอย่าง
ไอ้แนว ลูกติดเมียของลุงแดงที่มาช่วยงานแกในวันนี้
มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนไม่ได้ความ งานหนักไม่เอา งานเบาไม่สู้
ถ้าเป็นสมัยก่อนคงไม่รอดออกไปจากป่า แต่เดี๋ยวนี้ป่าเดินง่าย
หนุ่มสาวหลายคู่มักเข้ามาพลอดรักกันในป่า
ไอ้แนวมันยังไม่มีแฟน
เลยมีเวลาว่างมาช่วยลุงแดง ช่วยเก็บของป่าเอาไปขายพอให้ได้เงินไปกินเหล้าแล้วก็เที่ยวผู้หญิง
เงินหมดก็มาช่วยงาน สลับกันไปแบบนี้
ตอนนี้ไอ้แนวที่ผมพูดถึงกำลังตัดกิ่งไม้ที่ยื่นออกมาขวางทาง
เพื่อสร้างทางเดินให้ลุงแดงและผมเดินได้สะดวก เราเดินเข้ามาในป่าลึกพอสมควรแล้ว
เส้นทางนี้ลุงแดงบอกว่าเคยเจอซากกวาง
ไม่แน่ใจว่าเป็นหมาในหรือเสือโคร่งที่ล่าทิ้งไว้ สัตว์นักล่าเหล่านี้จะหากินในอาณาเขตของมันและมักจะกลับมาในเส้นทางเดิมอีก
ผมจึงเลือกติดกล้องดักถ่ายภาพสัตว์ป่าบริเวณนี้ ซึ่งถือเป็นการเก็บข้อมูลครั้งแรก
คงต้องเข้ามาที่ป่าแถบนี้อีกหลายครั้งถ้าหวังจะให้ได้ภาพเสือโคร่งจริงๆ
ณ
จุดนี้เป็นครึ่งทางของการเดินเท้าของเรา ปลายทางที่ผมจะไปเป็นห้างนั่งเฝ้าสัตว์ที่ลุงแดงทำไว้
คืนนี้เราจะไปนอนกันบนนั้น เพราะผมอยากรู้จักสภาพป่าแถบนี้ในตอนกลางคืนจึงขอไปนอนค้างที่นั่น
ซึ่งดูจากระยะทางแล้วเราน่าจะเดินไปถึงห้างนั่งเฝ้าสัตว์ก่อนค่ำ
เพื่อความปลอดภัยของเราเอง
นั่นคือสิ่งที่ผมตั้งใจไว้
...แต่เรื่องราวกลับไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อจู่ๆ
ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาในป่า และเสียงกรีดร้องนั้นกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาเรา
เสียงกรีดร้องที่คลุ้มคลั่งและเสียสติราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์
จนเมื่อเสียงกรีดร้องนั้นดังใกล้เข้ามา พวกเราจึงต้องระวังตัวกับอันตรายที่กำลังจะมาถึง
ลุงแดงกระชับปืนลูกซองในมือแน่น
ไอ้แนวยกมีดเดินป่าขึ้นมาพร้อมฟันทุกสิ่งข้างหน้า ส่วนผมได้แต่กำกล้องถ่ายรูปไว้อย่างหวาดๆ
สิ้นเสียงกิ่งไม้ที่ไหวอยู่ข้างหน้า
พลันเจ้าของเสียงกรีดร้องก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเรา
หญิงสาวผิวขาว
หน้าตาดี รูปร่างอวบแน่นสมวัยสาว แต่แววตาเหมือนคนเสียสติวิ่งตรงมาที่เรา
ไอ้แนวรีบคว้าตัวหญิงสาวคนนั้นไว้ แต่หญิงสาวยังดิ้นรนสุดแรงและกรีดร้องไม่หยุด เตะถีบจนไอ้แนวตัดสินใจชกเข้าที่ท้องจนหญิงสาวสลบไป
พอพิจารณาดูหญิงสาวที่ใส่เพียงเสื้อกล้ามรัดรูปและกางเกงขาสั้น
กลับพบว่าร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลจากกรงเล็บสัตว์และมีเลือดเปื้อนอยู่ตามเสื้อผ้าหลายแห่ง
ลุงแดงดูจากรอยกรงเล็บบนแขนของหญิงสาวแล้วคิดว่าอาจจะเป็นเสือโคร่งเพราะรอยใหญ่มาก
โชคดีที่แผลไม่ลึกน่าจะโดดแค่ถากๆ แกเดาว่าหญิงสาวน่าจะเข้ามาพลอดรักกับแฟน
แล้วไปเจอเสือโคร่ง อาจเป็นเสือโคร่งแม่ลูกอ่อนซึ่งมีลูกอยู่บริเวณนั้น
มันจึงดุมากจนไล่กัดทั้งหญิงสาวและแฟน ต่างคนคงวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไปคนละทาง และน่าจะวิ่งมาไกลพอสมควรตามเนื้อตัวจึงมีแผลเล็กๆ
จากกิ่งไม้ครูดเต็มไปหมด
ดูตามเส้นทางที่หญิงสาววิ่งมาเป็นทางเดียวกับห้างส่องสัตว์ที่เรากำลังเดินไป
มันคงไม่ปลอดภัยถ้าเรายังเดินทางต่อ ดังนั้นเราจึงต้องหยุดเพียงแค่นี้
แต่ถ้าจะเดินกลับไปยังทางที่เรามาพร้อมกับแบกหญิงสาวไปเพิ่มอีกคน
เราคงไปไม่พ้นป่าก่อนค่ำ ซึ่งมันจะยิ่งอันตรายมากขึ้น และตอนนี้แสงสุดท้ายของวันก็กำลังจะหมดไป
ลุงแดงจึงตัดสินใจจัดแจงพื้นที่ตรงนี้ให้สามารถพักนอนได้หนึ่งคืน
แล้วก่อกองไฟเพื่อให้ความสว่างและช่วยขับไล่สัตว์ป่าไปในตัว เราตกลงกันว่าลุงแดงกับไอ้แนวจะผลัดกันอยู่ยาม
เพราะผมคงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก โดยให้ไอ้แนวอยู่ยามกะแรก
พอเที่ยงคืนลุงแดงจะมาเปลี่ยน
สถานการณ์ตอนนี้สร้างความกดดันให้กับพวกเราไม่น้อย
เพราะต้องรับมือกับอันตรายที่ยังมองไม่เห็น ทำได้แค่คอยระวังตัว
แต่ไอ้แนวอาจไม่รู้สึกอย่างนั้นเพราะมันมัวแต่นั่งมองหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติ
นอกจากนั้นมันยังช่วยเช็ดคราบเลือดและรอยเปื้อนบนตัวหญิงสาวให้อีกด้วย
ส่วนลุงแดงก็มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด คอยตรวจสอบความพร้อมของการใช้งานปืนลูกซองอยู่ตลอด
ผมเองก็วิตกอยู่เหมือนกันเลยออกไปเดินหาจุดถ่ายรูปเป็นการคลายเครียด
อันที่จริงบรรยากาศตอนนี้ถือว่าโรแมนติกทีเดียว
ดวงอาทิตย์ลับของฟ้า ป่าถูกความมืดเข้าปกคลุม
เหลือเพียงแสงสว่างจากกองไฟและดวงดาวบนท้องฟ้าที่ส่องประกายระยิบระยับ เป็นบรรยากาศสำหรับคู่รักได้เลย
ถ้าไม่ต้องมาคอยระวังสัตว์ป่าอย่าง เสือโคร่ง
แม้ผมจะตั้งใจเข้ามาถ่ายภาพเสือโคร่งแต่ก็ไม่อยากเจอมันในสภาพนี้
อยากจะเจอห่างๆ อย่างปลอดภัยมากว่า แต่ไม่ว่าอย่างไรคืนนี้ผมควรจะหลับพักผ่อนให้ร่างกายได้ฟื้นตัว
เตรียมพร้อมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก
เพราะได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน พอมองไปที่อีกฝั่งของกองไฟ ก็เห็นเหมือนไอ้แนวกับลุงแดงเถียงอะไรกันสักอย่าง
ใกล้ๆ ไอ้แนวหญิงสาวยังนอนอยู่ แต่เสื้อกล้ามถูกถลกขึ้นมาจนเห็นปทุมถันเต่งตึง
ส่วนกางเกงถูกรูดลงมาถึงเข่า
ผมจับใจความได้ว่า
ไอ้แนวกำลังจะข่มขืนหญิงสาว แต่ลุงแดงตื่นขึ้นมาพอดีเลยห้ามไว้ ไอ้แนวไม่ยอมให้ลุงแดงเข้ามายุ่ง
ขณะที่ทั้ง
2 คนเถียงกันอยู่นั้น หญิงสาวก็ได้สติขึ้นมา
สิ่งแรกที่เธอทำคือกรีดร้องและพยายามหลบหนี ไอ้แนวรีบคว้าตัวหญิงสาวแล้วกดลงกับพื้น
แต่หญิงสาวยังคงดิ้นรนและกรีดร้อง ไอ้แนวขึ้นคร่อมเอามือปิดปากหญิงสาวที่กำลังดิ้นรนผลักมันออกไป
ลุงแดงเข้ามาช่วยจับแขนหญิงสาว แต่หญิงสาวในสภาพเกือบเปลือยกายซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่นี้
กลับกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของทั้งคู่ ไอ้แนวปลดกางเกงลงเผยให้เห็นอวัยวะเพศที่แข็งตัวเต็มที่พร้อมใช้งาน
ส่วนลุงแดงที่กดแขนหญิงสาวไว้กับพื้นจนแน่นก็จ้องไปที่หน้าอกอวบอิ่มคู่นั้นอย่างไม่วางตา
ไอ้แนวดึงกางเกงในของหญิงสาวลงมาที่เข่าและกดตัวเองทับร่างของหญิงสาว หวังจะเสพสุขจากเรือนกายนี้
แต่สิ่งที่ผมเห็นต่อจากนั้นกลับเป็นความตายอันน่าสะพรึงของไอ้แนวและลุงแดง
ผมกดชัตเตอร์กล้องในมือไม่ยั้งเพื่อบันทึกภาพที่ปรากฏตรงหน้า
ภาพของเสือโคร่งขนาดมหึมากัดหัวของไอ้แนวขาดสะบั้นในทีเดียว
ภาพลุงแดงถูกกรงเล็บของเสือโคร่งตะปบจนลำตัวขาดออกจากกัน
นี่สินะเสือสมิงที่ลุงแดงพูดถึง เสือโคร่งที่กลายร่างมาจากหญิงสาวคนนั้น "คนในร่างของสัตว์เดรัจฉาน"
ส่วนพวกเราคงเป็น
"สัตว์เดรัจฉานในร่างของคน" ที่มีจิตใจอันต่ำทรามในร่างกายของมนุษย์
คอยเข่นฆ่าทำลายและทำร้ายกัน เมื่อผมเองก็อยากทำกับหญิงสาวเหมือนที่ไอ้แนวทำ
แต่ไม่มีความกล้าจึงทำได้เพียงแค่ถ่ายรูป ซึ่งนี่คงเป็นรูปสุดท้ายที่ผมจะถ่ายได้
เพราะมือที่จับกล้องได้ขาดออกจากแขนของผม ส่วนขาขาดกระเด็นไปอีกด้าน
เหลือแต่หัวที่กำลังจะหลุดออกเมื่อกรงเล็บของเสือสมิงลากผ่าน
เคยมีคนบอกผมว่าสถานการณ์จะเป็นตัวเผยธาตุแท้ของคน
ความมืดของป่าและหญิงสาวคนนั้น
ได้เปิดเปลือยจิตใจของพวกเราทั้ง 3 คน
ปล่อยให้ธาตุแท้ข้างในได้แสดงตัวออกมา พร้อมกับจบลงภายใต้ผืนป่าและกรงเล็บ
ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะจากผมไป
ผมได้เห็นภาพของเสือโคร่งตัวใหญ่กลับคืนเป็นหญิงสาวคนนั้น แต่แววตาของเธอที่เหลียวมองมายังคงเป็นแววตาของสัตว์ป่า
"คนในร่างสัตว์ฯ" อาจน่ากลัว แต่ "สัตว์ฯ ในร่างคน"
นั้นน่ากลัวยิ่งกว่า
ผมหวังว่าจะมีคนนำไฟล์ภาพในกล้องที่ผมถ่ายไปเปิดดู
เพราะนั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมหลงเหลือไว้ให้ในฐานะมนุษย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น