ตั๊กแตนตำข้าวเอ เห็นเพื่อนนั่งตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวจึงเดินเข้าไปถามไถ่
"เป็นไง ทำไมนั่งตัวสั่นอย่างนั้นเพื่อน"
ตั๊กแตนตำข้าวบีหันมามองตั๊กแตนฯ เอ ด้วยแววตาหวาดกลัวแล้วหันกลับไปก้มหน้าตามเดิม
ตั๊กแตนฯ เอนั่งลงข้าง ๆ ตั๊กแตนฯ บี แล้วถามต่อ
"เกิดอะไรขึ้น ลองเล่าให้เราฟังมั้ย เผื่อจะสบายใจขึ้น"
ตั๊กแตนฯ บีเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะพูดขึ้น
"เราตัดสินใจแล้วว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่มีเมียว่ะเพื่อน"
"อ้าว! ทำไมละ" ตั๊กแตนฯ เอถาม
"เมื่อเช้าเราเห็นรุ่นพี่กับแฟนเค้าผสมพันธุ์กัน แต่ไม่ทันไรรุ่นพี่ก็โดนแฟนกัดหัวจนขาด ที่สำคัญส่วนลำตัวของรุ่นพี่ก็ยังผสมพันธุ์ต่อไปจนเสร็จ
แต่หลังจากนั้นก็โดนแฟนเค้ากินจนหมดไม่เหลือซาก น่ากลัวโคตร" ตั๊กแตนฯ บี เล่าด้วยความกลัว
"เราก็เคยได้ยินเรื่องนี้มา น่ากลัวจริง ๆ แต่พวกพี่ ๆ เค้าเคยบอกกับเราว่า สักวันหนึ่งถ้าเรารักใครจริง ๆ เราจะยอมสละได้แม้แต่ชีวิต" ตั๊กแตนฯ เอบอก
"งั้นเราก็จะไม่รักใครละ จะได้ไม่ต้องสละชีวิตตัวเอง" ตั๊กแตนฯ บีกล่าว
"นั่นสิเนาะ แต่พวกพี่ ๆ เค้าก็บอกอีกว่า ตัวเมียต้องการสารอาหารไปเลี้ยงไข่และตัวอ่อนที่จะเกิดมา ตัวผู้จึงสละชีวิตตัวเองเพื่อเป็นสารอาหารให้กับเมียและลูก ๆ" ตั๊กแตนฯ เอพูดเสริม แล้วทั้งคู่ก็มองหน้ากัน
สักพักตั๊กแตนฯ เอก็พูดต่อว่า "ธรรมชาติก็คงมีเป้าหมายของมันแหละเนาะ"
"แต่พวกเราก็ควรมีเป้าหมายของพวกเราเอง คือไม่มีเมีย" ตั๊กแตนฯ บีพูด แล้วก็ลุกขึ้นยืนอย่างผ่าเผย พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นตั๊กแตนตำข้าวสาวสวยบินเข้ามาเกาะที่กิ่งไม้ข้าง ๆ มันเหม่อมองความงามนั้นอย่างเลื่อนลอย
ตั๊กแตนฯ เอเห็นดังนั้นก็อุทานขึ้นในใจว่า "แย่แล้ว!"
และพยายามจะเรียกสติของตั๊กแตนฯ บีกลับมา แต่ก็สายเกินไป เพราะตั๊กแตนฯ บีได้บินเข้าไปเกี้ยวพาราสีตั๊กแตนตำข้าวสาวสวยตัวนั้น เพื่อจะผสมพันธุ์กัน
ตั๊กแตนฯ เอได้แต่ยืนมองแล้วพูดกับตัวเองว่า "ในที่สุดพวกเราก็ไม่อาจหนีพ้นไปจากกฎของธรรมชาติได้ ขอให้มีความสุขในวินาทีสุดท้ายนะเพื่อน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น