เหยี่ยวแดง

 "เหงา" เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเหยี่ยวแดงวัยรุ่นในช่วงที่ผ่านมา

เพราะมันต้องออกมาใช้ชีวิตเพียงลำพัง ทั้งตอนกลางวันที่ออกหาอาหาร และตอนกลางคืนที่เกาะกิ่งไม้นอน

ด้วยความที่มันยังไม่โตเต็มวัยเลยไม่ถึงเวลาจับคู่ผสมพันธุ์ ความเหงาจึงเข้าจู่โจมมันอยู่บ่อย ๆ 

หลายครั้งที่มันใช้การบินร่อนไปมาเพื่อแก้เหงา แต่ความเหงาก็กลับมาหามันอยู่เสมอ

จนวันหนึ่งมันตัดสินใจเผชิญหน้ากับความเหงา และจ้องมองเข้าไปในความเหงานั้น

เหมือนมันได้เข้าไปในที่ที่มืดสนิท ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีเสียง อยู่เนิ่นนาน

จนกระทั่ง มันได้ยินเสียงบางอย่างที่แผ่วเบาแต่สม่ำเสมอ

เสียงลมหายใจของมันนั่นเอง

มันแปลกใจว่าในที่ที่มืดสนิทกลับมีเสียงลมหายใจของตัวเอง

จากนั้นมันก็ตามดูลมหายใจนั้น

ไม่ว่ามันจะบินไปไหน ทำอะไร มันก็จะหมั่นสังเกตดูลมหายใจตัวเอง

นานวันเข้าความเหงาก็ห่างหายไป

มันสงบและผ่อนคลายขึ้น

เวลาที่มันจับเหยื่อไม่ได้ มันก็ไม่หงุดหงิด

แค่เริ่มมองหาเหยื่อใหม่ แล้วบินดิ่งลงไปจับ

กินเท่าที่จำเป็น

อยู่กับช่วงเวลาขณะนั้น

แล้วมันก็ผ่านเข้าสู่วัยหนุ่มโดยไม่พานพบความเหงาอีกเลย