หมูป่าสาวยืนมองเงาในน้ำนึกถึงการสูญเสียที่ผ่านมา
...
มันเพิ่งสูญเสียลูกชายจากการโดนเสือโคร่งจับกิน
ในวันนั้นมันตกใจที่เห็นเสือโคร่ง จึงวิ่งหนีมากับฝูงหมูป่าตามสัญชาตญาณ
ด้วยความที่ลูกชายของมันเป็นหมูป่าที่วิ่งเร็วที่สุดในฝูง มันจึงเชื่อว่าลูกชายของมันต้องหนีเสือโคร่งตัวนั้นได้แน่นอน
แต่ไม่ใช่ ลูกชายของมันพลาดท่าถูกเสือโคร่งจับกินเป็นอาหาร
หมูป่าสาวเสียใจและจมอยู่กับความทุกข์จนออกมาจากฝูง และเดินอย่างไร้จุดหมายไปในป่า
จนได้เจอกวางแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังกินน้ำอยู่
หมูป่าสาวเดินเข้าไปกินน้ำใกล้ๆ แล้วก็ยืนมองกวางแม่ลูก
แม่กวางจึงเดินเข้ามาหาและถามด้วยความสงสัย
"ทำไมถึงมองพวกเราอย่างนั้นล่ะ
"เมื่อก่อนชั้นก็เคยมีลูกเหมือนอย่างเธอ" หมูป่าสาวตอบ
"แล้วลูกเธอไปไหนแล้วละ" แม่กวางถาม
"ถูกเสือโคร่งจับกินไปแล้ว" หมูป่าตอบ
"เสียใจด้วยนะ" แม่กวางตอบ ก่อนจะพูดต่อว่า
"เมื่อก่อนลูกชั้นก็เคยถูกเสือโคร่งจับกิน"
หมูป่าสาวมองกวางแม่ลูกด้วยความประหลาดใจ แล้วคิดในใจว่า
"แล้วที่ชั้นเห็นลูกสาวเธอยืนข้าง ๆ นั่นเป็นวิญญาณเหรอ" แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป
สักพักแม่กวางก็พูดต่อมาอีกว่า
"ตอนนั้นชั้นเสียใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เพราะเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในฝูงกวางของชั้นต่างก็เคยสูญเสียลูก
มีทั้งที่ถูกจับกินโดยเสือโคร่ง และหมาใน บางตัวก็ตายด้วยโรคร้าย
ไม่มีแม่กวางตัวไหนที่ไม่เคยสูญเสียลูก"
หมูป่าสาวยังมองไปที่ลูกกวางด้วยความสงสัย
จนกระทั่งแม่กวางบอกว่า
"แม้ว่าจะเสียใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปชั้นก็มีลูกอีกครั้ง และอีกครั้ง
หลังจากนั้นชั้นก็มีลูกอีกหลายรุ่น และต่างก็แยกย้ายไปมีครอบครัวของตัวเอง
ส่วนลูกสาวตัวนี้ น่าจะเป็นตัวสุดท้ายของชั้นแล้วล่ะ
เพราะตอนนี้ชั้นแก่มากแล้ว"
หมูป่าสาวโล่งใจ แต่ก็ยังเสียใจอยู่
"ไม่ใช่แค่พวกเราหรอกนะ ที่เคยสูญเสียลูก
สัตว์ทุกตัวในป่าต่างก็เคยสูญเสียลูกหรือสมาชิกในครอบครัวทั้งนั้นแหละ"
แม่กวางพูดปลอบใจ และเดินเข้ามาใกล้ ๆ
"ขอให้เธอเข้มแข็งและอยู่ต่อไปนะ
เธอยังสาวน่าจะมีลูกได้อีกหลายรุ่นเลยล่ะ"
แม่กวางพูดจบก็พาลูกสาวเดินจากไป
ลูกกวางหันมายิ้มให้หมูป่าสาวเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตามแม่กวางไป
หมูป่าสาวยืนมองกวางแม่ลูกเดินจากไปด้วยหัวใจที่มีความหวังขึ้น
มันมองเงาสะท้อนของตัวเองในน้ำและคิดในใจว่า
"ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ เราก็น่าจะมีลูกได้อีก"
แล้วมันก็ตัดสินใจเดินกลับไปหาฝูงหมูป่าของมัน
