ตอนช่วงวัยประถมปลายได้เห็นภาพ "Starry Night" ครั้งแรกในหนังสือ รู้สึกว่าสวยจัง
แต่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นภาพอะไร กลางวันหรือกลางคืน
แค่รู้สึกว่าสวย มีความเคลื่อนไหว และชอบสีน้ำเงินในภาพ
วันนี้ได้ดูหนัง "Loving Vincent" แล้วเค้าใช้ภาพนี้เป็นซีนเปิด
ได้เห็นมันแบบเคลื่อนไหว
ได้เห้นแต้มของฝีแปรงที่ค่อยๆ กลายเป็นภาพ
ทำให้รู้สึกตื่นเต้นจนหลงเข้าไปในโลกของภาพวาด
พอหนังดำเนินไปสักพักถึงได้สติคืนมา
และค่อยๆ ติดตามเรื่องราวในหนัง
เค้าใช้วิธีการเล่าเรื่องแบบ Rashomon (1950)
คือสืบหาความจริงจากตัวละครแวดล้อมหลายๆ คน
หนังทำได้สนุกน่าติดตาม
ทีแรกผมก็เข้าใจว่าเป็นการสืบคดีฆาตกรรม
แต่พอหนังพาไปถึงลูกสาวหมอกาแช และตัวหมอกาแช
มุมมองก็เปลี่ยนไป
Loving Vincent เป็นคำลงท้ายในจดหมายที่วินเซนต์ เขียนถึง ธีโอ น้องชาย
น่าจะแปลว่า "ด้วยรักจากวินเซนต์"
ซึ่งคำนี้ก็ถูกนำมาใช้เป็นชื่อหนังได้อย่างครอบคลุม
แต่เป็นความรักที่ตัวละครอื่นๆ มีต่อวินเซนต์
พฤติกรรมของเค้าอาจดูเหมือนคนบ้าในสายตาคนอื่น
แต่สำหรับคนที่ได้รู้จักเค้า
เค้ากลับถูกพูดถึงอย่างใส่ใจ ห่วงใย และชื่นชม
แต่ละคนที่พูดถึงวินเซนต์
แต่ละมุมมองที่ถูกถ่ายทอดออกมาถึงคนๆ นี้
มันทำให้คนดูค่อยๆ เกิดภาพของวินเซนต์ขึ้นในใจ
ชายผู้มีแง่มุมที่อ่อนโยน อ่อนไหว เปราะบางแต่ก็เข้มแข็ง และมุ่งมั่น
โลกรู้จักผลงานของเค้าดีอยู่แล้ว
ส่วนภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เราได้รู้จักตัวตนของเค้าได้ดีขึ้น
ปล.เพลง Vincent (Starry, starry night) เวอร์ชั่นนี้เสริมส่งอารมณ์หนังในตอนจบมากๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น