"น่าเบื่อจริงๆ ใช้ชีวิตแบบเดิมทุกวัน ตื่นมาแล้วก็กิน กินอิ่มแล้วก็นอน นอนอิ่มแล้วก็ตื่นมากิน ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง จะมีประโยชน์อะไร "
หนอนน้อยรำพึงกับตัวเอง
มันเกาะอยู่บนใบของต้นชวนชมที่มันกำลังกิน
แล้วก็มองไปยังทิวทัศน์รอบตัวที่มันเห็นอยู่ทุกวัน เหมือนเดิม
บนต้นชวนชมมีหนอนตัวอื่นที่กำลังกินใบชวนชมเหมือนกัน บางตัวก็นอนหลับอยู่
มีทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ทั้งสีเขียวและสีน้ำตาล แต่ก็ไม่มีตัวไหนสงสัยหรืออยากเปลี่ยนแปลงเหมือนมัน
หนอนน้อยเคยพูดกับเพื่อนเรื่องนี้ ก็โดนเพื่อนด่าว่า
"จะคิดมากทำไม ใช้ชีวิตง่ายๆ ให้เหมือนคนอื่นก็พอแล้ว ตอนนี้มีหน้าที่กินก็กินไปเถอะ"
หลังจากนั้นมันก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครอีกเลย
ความสงสัยในการมีอยู่ของตนเอง ความหมายของการเกิดมา
ตัวมันจะสร้างการเปลี่ยนแปลงอะไรให้โลกนี้ได้มั้ย
แล้วต้องทำอย่างไร
แต่ไม่ว่ามันจะมีข้อสงสัยหรืออยากเปลี่ยนแปลงยังไง ก็ไม่อาจต้านทานความหิวได้
สุดท้ายมันก็ต้องกินอยู่ดี
กินจนตัวมันขยายใหญ่มาก แล้วก็มุดลงไปอยู่ใต้ดินกลายเป็นดักแด้
ช่วงเวลาที่มันอยู่ใต้ดินมีแต่ความมืด ขยับตัวไม่ได้ อึดอัดสุดๆ
จนทำให้มันนึกถึงช่วงเวลาที่มันเป็นหนอนน้อยกินใบไม้ว่าช่างมีความสุขเหลือเกิน
ทำให้มันไม่อยากอยู่ใต้ดินที่มืดมิดอีกแล้ว
ในที่สุดมันจึงแหวกเปลือกดักแด้ แล้วมุดขึ้นมาบนดิน ไต่ขึ้นไปที่ต้นชวนชม
รอให้ปีกขยายออกเต็มที่ ก่อนที่จะบินออกไป
วิวที่มันเห็นจากการโบยบินทำให้มันตื่นตะลึง
นี่คือโลกใบเดียวกับตอนที่มันเป็นหนอนน้อยจริงๆ เหรอ
ทำไมดูแตกต่างกันเหลือเกิน
พอมันกลายเป็นผีเสื้อกลางคืนที่สามารถบินได้
มุมมองที่มันเห็นจึงเปลี่ยนไป
ทำให้มันเพิ่งรู้เดี๋ยวนั้นเองว่า
"เพียงแค่เปลี่ยนตัวเอง โลกก็จะเปลี่ยน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น