วันศุกร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2567

จิ้งจอก 3 ขา

 ในทุ่งหญ้าเขียวขจี มีครอบครัวสุนัขจิ้งจอกอาศัยอยู่ 

ตัวพ่อจะออกไปหาอาหารกลับมาให้เมียและลูก ส่วนตัวแม่จะคอยดูแลลูกๆ ทั้ง 4 ตัวที่ยังเล็ก 

ลูกจิ้งจอกทั้ง 4 ตัว มีตัวหนึ่งที่พิการไม่มีขาหลังซ้าย มันจึงมีขาแค่ 3 ขา ทำให้มันเคลื่อนที่ไม่สะดวก จึงตามพี่ๆ ไม่ค่อยทัน 

เวลากินอาหารก็เบียดเข้ามาแย่งพี่ๆ ไม่ค่อยได้ ทำให้มันตัวเล็กที่สุด

แม้พ่อแม่จิ้งจอกจะดูแลลูกทุกตัวอย่างเต็มความสามารถ

แต่จิ้งจอก 3 ขา มักรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ตนเองมีแค่ 3 ขา ไม่มี 4 ขาอย่างพี่ๆ

ยิ่งเมื่อพวกมันโตเต็มวัย พี่ๆ สามารถไปช่วยพ่อล่าสัตว์มาเป็นอาหารได้

แต่มันทำได้เพียงเดินเล่นหาจับแมลงอยู่ตามทุ่งหญ้า ทำให้มันรู้สึกแย่กับตัวเองมากขึ้น เสียใจที่มีแค่ 3 ขา

จนถึงวันที่พี่ๆ แข็งแรงพอที่จะออกไปสร้างครอบครัวของตัวเอง พี่ๆ จึงทยอยแยกตัวออกไป

จิ้งจอก 3 ขา ยิ่งคิดยิ่งท้อใจ มันไม่อยากอยู่เป็นภาระครอบครัวอย่างนี้ไปตลอด

แม้ว่าพ่อแม่ของมันจะยินดีดูแลมันไปทั้งชีวิต แต่มันทนไม่ได้

วันหนึ่งที่พ่อมันออกไปหาอาหารและแม่มันนอนหลับ มันจึงเดินออกมาจากครอบครัว

ซัดเซพเนจรไปตามป่าเขา อดมื้อกินมื้อ เวลาที่มันจับสัตว์เล็กๆ กินไม่ได้ก็มักจะโทษที่ตัวเองมีขาไม่ครบ

มันทำได้เพียงเก็บเศษผลไม้ที่หล่นตามโคนต้นกินประทังชีวิต

ด้วยความหิวมันจึงตามกลิ่นอาหารมาถึงชุมชนของมนุษย์

ในตอนกลางวันมันจะแอบซ่อนตัวอยู่นอกเมือง รอถึงตอนกลางคืนจึงเข้ามาคุ้ยกินเศษอาหารจากกองขยะ

พอกินอิ่มมันก็จะเดินกลับไปนอนในโพรงนอกเมือง

ก้มมองขาข้างที่ไม่มี แล้วใช้อีก 3 ขาที่เหลือกอดตัวเองให้นอนหลับไปในความปวดร้าว

เช้าวันถัดมาจิ้งจอก 3 ขา เดินมากินน้ำที่ริมลำธาร แล้วมันก็ได้ยินเสียงดังขึ้นที่ด้านหลัง

พอหันไปดูมันถึงกับตกใจจนต้องกระโดดหนี

เพราะภาพที่เห็นคือหมาที่มีแค่ 2 ขาหน้า ส่วน 2 ขาหลังที่ด้วนกลับมีล้อพลาสติกติดอยู่ 2 อัน

จิ้งจอก 3 ขามองหมาติดล้อด้วยความตกใจ

หมาติดล้อยิ้มให้แล้วพูดว่า

"ชั้นเห็นเธอแอบเข้าไปคุ้ยขยะเมื่อคืน วันนี้เลยตามมาดูว่าเธออยู่ที่ไหน"

จิ้งจอก 3 ขา ยังคงอึ้งอยู่ หมาติดล้อพูดต่อ

"ที่นี่สวยจังเลย ท้องฟ้าที่สะท้อนบนผิวน้ำเป็นริ้วๆ ดีเนาะ ดูเพลินจัง"

หมาติดล้อเห็นจิ้งจอก 3 ขา จ้องล้อของมันอย่างไม่วางตา จึงอธิบายให้ฟัง

"ไม่เคยเห็นล้อแบบนี้ใช่มั้ย เจ้าของชั้นเค้าทำให้นะ ตอนชั้นเกิดมาก็ไม่มีขาหลังทั้ง 2 ข้าง ต้องใช้ 2 ขาหน้าคลานไปเรื่อยๆ

แต่มันเจ็บ ชั้นเลยเลิกคลาน เจ้าของชั้นเค้าเลยเอาล้อมาติดให้ แล้วสอนให้ชั้นไถลไป

มันก็คงไม่เหมือนขาหรอก แต่ก็ทำให้ไปไหนมาไหนสะดวกขึ้น"

หมาติดล้อมองขาทั้ง 3 ของจิ้งจอก 3 ขา ก่อนจะพูดว่า

"ชั้นอิจฉาเธอจังที่มีขาตั้ง 3 ข้าง คงจะทำให้เธอไปไหนมาไหนได้ทั่วเลยใช่มั้ย"

จิ้งจอก 3 ขาน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว 

มันที่ตลอดมาทุกข์กับการมี 3 ขา กลับเป็นที่อิจฉาของหมาที่มี 2 ขา

หมาติดล้อพูดว่า

"ครั้งนี้คือการไถลออกมาไกลที่สุดของชั้นเลย แต่มันก็คุ้มนะ เพราะวิวที่นี่สวยจริงๆ"

จิ้งจอก 3 ขา มองล้อที่เต็มไปด้วยคราบดิน และสายรัดตรงสะโพกที่รัดจนหนังด้านไปหมด

"คงจะเหนื่อยมากๆ เลยที่ไถลมาไกลขนาดนี้" จิ้งจอก 3 ขาคิด ก่อนจะถามออกไป

"เธอไม่เสียใจเหรอที่เกิดมามีแค่ 2 ขาหน้า"

"ก็เสียใจแหละ แต่มันทำอะไรไม่ได้นี่ ชั้นเลยเลือกที่จะหยุดเติมทุกข์ให้ใจ แล้วเปิดรับความสุขรอบตัวแทน

ดูสิ ถึงมีแค่ 2 ขา ชั้นก็ไถลมาไกลได้ถึงริมลำธารเลยนะ ได้มาเห็นภาพสวยๆ แบบนี้ 

แล้วก็ได้เจอเพื่อนใหม่อย่างนายด้วยไง"

พูดจบหมาติดล้อก็ยิ้มให้จิ้งจอก 3 ขา จนมันเผลอยิ้มตอบกลับไป

เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏขึ้นบนใบหน้ามันมานานมากแล้ว








 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น