วันศุกร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2567

หงส์คู่รัก

ริมทะเลสาบในป่าลึกแห่งหนึ่ง

หงส์หนุ่มสาวคู่รักอยู่เคียงคู่กันอย่างสุขสงบ ผ่านแสงแดด สายลม และความหนาวเย็นของฤดูกาล บ่มเพาะความรักให้งอกงามแข็งแรง

จนถึงเวลาที่หงส์สาวได้วางไข่เป็นครั้งแรกในชีวิต

ไข่หงส์ 4 ฟอง ที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของหงส์หนุ่มสาว เรียงตัวกันอยู่บนกองหญ้าแห้งอย่างสวยงาม

หงส์ทั้งคู่อยู่ฟูมฟักไข่ทั้ง 4 ฟองอย่างทะนุถนอม

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น 

ฝนตกราวฟ้าถล่ม น้ำป่าทะลักท่วมไปทุกพื้นที่อย่างรุนแรงและรวดเร็ว

หงส์หนุ่มสาวช่วยกันกอดไข่ทั้ง 4 ฟองไว้อย่างสุดกำลัง

แต่ไม่อาจต้านทานกำลังของกระแสน้ำที่ไหลบ่ามาได้

เช้าวันรุ่งขึ้น หงส์สาวที่ไหลตามกระแสน้ำไปไกลก็ได้สติขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำ

สิ่งแรกที่มันนึกถึงคือลูกทั้ง 4 ฟอง

หงส์สาวพาร่างที่บาดเจ็บ กระเสือกกระสนขึ้นไปที่ทะเลสาบ ด้วยใจที่หวังจะได้พบกับลูกๆ ทั้ง 4 ฟองและหงส์หนุ่ม

แต่เมื่อมาถึงทะเลสาบ สภาพที่เห็นก็ทำให้ความหวังของหงส์สาวแทบมืดดับลง

พื้นที่บริเวณนั้นพังยับเยิน ต้นไม้หักโค่นล้มทับกัน ซากสัตว์ที่ตายเพราะหนีน้ำไม่ทันเกลื่อนไปหมด

รวมถึงศพของหงส์หนุ่มคู่รักที่นอนสิ้นลมหายใจอยู่ใต้ซากต้นไม้ใหญ่

ส่วนลูกๆ ทั้ง 4 ฟองนั้น ไม่เหลือแม้แต่เศษซากให้พบเห็น

หงส์สาวใจสลาย หมดสิ้นเรี่ยวแรง ทรุดตัวลงนั่งตรอมใจอยู่ข้างศพหงส์คู่รัก ไร้ซึ่งแรงใจในการมีชีวิต

แต่ไม่นานหงส์สาวก็รู้สึกถึงแรงกระแทกที่ด้านหลัง

เมื่อเหลียวไปมองก็พบกับลูกเป็ดเพิ่งเกิด 1 ตัว ยืนจิกหลังมันอยู่

ไม่รู้ว่าเป็ดน้อยตัวนี้รอดชีวิตมาได้อย่างไร หรือมันเพิ่งฟักออกมาเมื่อเช้านี้

เป็ดน้อยคงคิดว่าหงส์สาวเป็นแม่ มันจึงจิกหลังของหงส์สาวไม่หยุด

จนหงส์สาวต้องลุกขึ้นมาและพามันไปหาอาหาร

เมื่อเป็ดน้อยกินอิ่ม ก็ฟุบหลับข้างๆ หงส์สาว

พอมันตื่นก็เดินตามหงส์สาวไปทุกที่

น้ำตาที่เคยอาบแก้มหงส์สาวเริ่มเหือดแห้ง

ความทุกข์จากการสูญเสียลูกและคู่รักค่อยๆ จางหายไป

ด้วยรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของเป็ดน้อยที่คอยวิ่งตาม เล่นน้ำด้วยกัน และนอนอิงแอบอยู่เคียงข้างเสมอ

ผ่านค่ำคืนนับร้อย เป็ดน้อยกลายเป็นเป็ดหนุ่มและสร้างครอบครัวใหม่กับเป็ดสาวที่พานพบจนมีลูกด้วยกัน

แต่มันก็คอยดูแลหงส์สาวที่กลายเป็นหงส์ชราอยู่มิเคยขาด

แม้วันที่หงส์ชราหมดสิ้นเรี่ยวแรงไม่อาจลุกเดินได้อีก

เป็ดหนุ่มก็คอยอยู่ข้างๆ และพาลูกๆ มาเล่นใกล้ๆ หงส์ชรา

ทุกครั้งที่หงส์ชราได้เห็นเป็ดหนุ่มและลูกๆ มันจะนึกขอบคุณอยู่เสมอ

ขอบคุณเป็ดน้อยในวันนั้นที่ทำให้หงส์สาวเลือกที่จะมีชีวิตต่อไป

ได้ใช้ชีวิตให้มีคุณค่าและส่งต่อคุณค่านี้จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่น

เช่นเดียวกับเป็ดหนุ่มที่ขอบคุณหงส์ชราอยู่ตลอด 

ที่อยู่ตรงนั้นในวันนั้น และไม่เคยจากไปไหนอีกเลยจนวันนี้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น