ผึ้งวีเป็นผึ้งงานอาวุโส คอยดูแลผึ้งงานน้องๆ ให้ช่วยเหลือกันทำงานเป็นอย่างดี
มันจะออกไปเอาน้ำหวานจากดอกไม้เป็นตัวแรก และกลับมาเป็นตัวสุดท้ายเสมอ
จนกระทั่งมีแก๊งผึ้งละอ่อนเกเรที่ขี้เกียจและเห็นแก่ตัวโผล่ออกมาจากดักแด้
สร้างความปั่นป่วนให้กับชาวผึ้งงานในรังเป็นอย่างมาก
ผึ้งวีจึงอาสาเข้ามาปรับทัศนคติของแก๊งผึ้งละอ่อนเกเร
โดยการที่ผึ้งวีชวนชาวแก๊งผึ้งละอ่อนเกเรนั่งล้อมวงดื่มน้ำหวาน จับเข่าคุยกันหลังดวงอาทิตย์ตกในเย็นวันหนึ่ง
เมื่อดื่มน้ำหวานจนได้ที่ ผึ้งวีก็เล่าเรื่องในอดีตของตนให้แก๊งผึ้งละอ่อนฟัง
...สมัยก่อนผึ้งวีเคยเป็นผึ้งที่ขี้เกียจและเห็นแก่ตัว
ไม่ยอมช่วยเพื่อนๆ ออกไปเก็บน้ำหวานจากดอกไม้มาสะสมไว้ในรัง แต่มักจะแอบขโมยกินน้ำหวาน จนเพื่อนๆ เอือมระอา
แต่มีผึ้งตัวหนึ่งชื่อ ผึ้งเอ ซึ่งเปรียบเสมือนหัวหน้าของผึ้งงานทั้งหมด
กลับไม่เคยต่อว่าอะไร แถมยังแบ่งน้ำหวานให้กินอีกด้วย
ทีแรก ผึ้งวี ก็คิดว่า ผึ้งเอ แกล้งทำดีเพื่อสร้างภาพ
เลยค่อยแกล้งผึ้งเอต่างๆ นานา
แต่ผึ้งเอก็ไม่เคยโกรธ ยังคงแบ่งปันน้ำหวานให้ผึ้งวีอยู่เสมอ
และผึ้งเอก็ทำอย่างนี้กับผึ้งทุกๆ ตัว คอยเอื้อเฝื้อแบ่งปันให้กับผึ้งในรังทุกตัว
จนวันหนึ่ง รังผึ้งถูกหมีควายวัยรุ่นโจมตี เพื่อหวังจะกินน้ำผึ้งในรัง
ผึ้งงานต่างพุ่งเข้าจู่โจมหมีควายตัวนั้นอย่างเอาชีวิตเข้าแลก
ต่างก็ปล่อยเหล็กในใส่หมีควายวัยรุ่นที่ยังอ่อนประสบการณ์
สถานการณ์ของผึ้งและหมีควายยังก้ำกึ่ง ไม่รู้แพ้ชนะ
วินาทีนั้น ผึ้งเอ ตบที่บ่าของ ผึ้งวี เบาๆ แล้วบอกให้ผึ้งวีช่วยดูแลรังหลังจากนี้
พูดจบผึ้งเอก็บินตรงไปที่หมีควาย แล้วปล่อยเหล็กในใส่ดวงตาของมัน
จนทำให้หมีควายต้องวิ่งหนีไปพร้อมกับความเจ็บปวด
ส่วนผึ้งเอก็จบชีวิตลงที่ตรงนั้น
และรังผึ้งของพวกเราก็รอดมาได้เพราะความสามัคคีของผึ้งงานทุกตัว
ที่เสียสละชีวิตของตนเพื่อให้ราชินีและผึ้งรุ่นต่อๆ ไปได้มีชีวิตอยู่รอดในรังนี้
ทำให้แก๊งผึ้งละอ่อนได้มีโอกาสลืมตาขึ้นมาดูโลกและนั่งดื่มน้ำหวานอยูตรงนี้
แก๊งผึ้งละอ่อนได้ฟังเรื่องราวที่ผึ้งวีเล่า แล้วก็มีใจฮึกเหิม
ต่างก็บินออกไปเก็บน้ำหวานกลับมาที่รัง
ส่วนผึ้งวีก็ลุกขึ้นยืนเกาะขอบรัง พลางทอดสายตาออกไปแสนไกลด้วยความคิดถึงผึ้งเอและเพื่อนๆ ในวันนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น