วันศุกร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

หมูป่าเศร้าสร้อย

 หมูป่าสาวยืนมองเงาในน้ำนึกถึงการสูญเสียที่ผ่านมา

...

มันเพิ่งสูญเสียลูกชายจากการโดนเสือโคร่งจับกิน

ในวันนั้นมันตกใจที่เห็นเสือโคร่ง จึงวิ่งหนีมากับฝูงหมูป่าตามสัญชาตญาณ

ด้วยความที่ลูกชายของมันเป็นหมูป่าที่วิ่งเร็วที่สุดในฝูง มันจึงเชื่อว่าลูกชายของมันต้องหนีเสือโคร่งตัวนั้นได้แน่นอน

แต่ไม่ใช่ ลูกชายของมันพลาดท่าถูกเสือโคร่งจับกินเป็นอาหาร

หมูป่าสาวเสียใจและจมอยู่กับความทุกข์จนออกมาจากฝูง และเดินอย่างไร้จุดหมายไปในป่า

จนได้เจอกวางแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังกินน้ำอยู่

หมูป่าสาวเดินเข้าไปกินน้ำใกล้ๆ แล้วก็ยืนมองกวางแม่ลูก

แม่กวางจึงเดินเข้ามาหาและถามด้วยความสงสัย

"ทำไมถึงมองพวกเราอย่างนั้นล่ะ

"เมื่อก่อนชั้นก็เคยมีลูกเหมือนอย่างเธอ" หมูป่าสาวตอบ

"แล้วลูกเธอไปไหนแล้วละ" แม่กวางถาม

"ถูกเสือโคร่งจับกินไปแล้ว" หมูป่าตอบ

"เสียใจด้วยนะ" แม่กวางตอบ ก่อนจะพูดต่อว่า

"เมื่อก่อนลูกชั้นก็เคยถูกเสือโคร่งจับกิน"

หมูป่าสาวมองกวางแม่ลูกด้วยความประหลาดใจ แล้วคิดในใจว่า

"แล้วที่ชั้นเห็นลูกสาวเธอยืนข้าง ๆ นั่นเป็นวิญญาณเหรอ" แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

สักพักแม่กวางก็พูดต่อมาอีกว่า

"ตอนนั้นชั้นเสียใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ 

เพราะเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในฝูงกวางของชั้นต่างก็เคยสูญเสียลูก

มีทั้งที่ถูกจับกินโดยเสือโคร่ง และหมาใน บางตัวก็ตายด้วยโรคร้าย

ไม่มีแม่กวางตัวไหนที่ไม่เคยสูญเสียลูก"

หมูป่าสาวยังมองไปที่ลูกกวางด้วยความสงสัย

จนกระทั่งแม่กวางบอกว่า

"แม้ว่าจะเสียใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปชั้นก็มีลูกอีกครั้ง และอีกครั้ง 

หลังจากนั้นชั้นก็มีลูกอีกหลายรุ่น และต่างก็แยกย้ายไปมีครอบครัวของตัวเอง

ส่วนลูกสาวตัวนี้ น่าจะเป็นตัวสุดท้ายของชั้นแล้วล่ะ

เพราะตอนนี้ชั้นแก่มากแล้ว"

หมูป่าสาวโล่งใจ แต่ก็ยังเสียใจอยู่

"ไม่ใช่แค่พวกเราหรอกนะ ที่เคยสูญเสียลูก

สัตว์ทุกตัวในป่าต่างก็เคยสูญเสียลูกหรือสมาชิกในครอบครัวทั้งนั้นแหละ"

แม่กวางพูดปลอบใจ และเดินเข้ามาใกล้ ๆ

"ขอให้เธอเข้มแข็งและอยู่ต่อไปนะ

เธอยังสาวน่าจะมีลูกได้อีกหลายรุ่นเลยล่ะ"

แม่กวางพูดจบก็พาลูกสาวเดินจากไป

ลูกกวางหันมายิ้มให้หมูป่าสาวเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตามแม่กวางไป

หมูป่าสาวยืนมองกวางแม่ลูกเดินจากไปด้วยหัวใจที่มีความหวังขึ้น

มันมองเงาสะท้อนของตัวเองในน้ำและคิดในใจว่า

"ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ เราก็น่าจะมีลูกได้อีก"

แล้วมันก็ตัดสินใจเดินกลับไปหาฝูงหมูป่าของมัน


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น