“ไม่คิดว่าเราจะได้อยู่ดูโลกจนถึงวันที่มนุษย์กำเนิดขึ้นมาอีกครั้งนะ” ต้นไม้ลำต้นสูงตระหง่านเสียดฟ้าสื่อสารกับต้นไม้ที่อยู่ถัดไป
“จริงด้วย นานมากเลย ตั้งแต่วันนั้น น่าจะมากกว่าพันปีได้แล้วละมั้ง” ต้นไม้ที่มีลำต้นสูงใหญ่ใกล้เคียงกันตอบกลับ
“ถ้าเปรียบเทียบเวลากับวิวัฒนาการนี้ก็นับว่าเร็วมาก” ต้นไม้ที่ดูเคร่งขรึมกว่าแสดงความคิดเห็น
“แต่สำหรับต้นไม้อย่างพวกเรา ที่เติบโตผ่านฤดูกาลต่าง ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็นับว่านานทีเดียว” ต้นไม้ที่ดูอ่อนโยนกว่าบอก
“นอกจากพวกเราแล้ว ดีที่มีเครือข่ายต้นไม้เพื่อน ๆ ที่คอยสื่อสารกันผ่านโครงข่ายรากใต้ดิน ทำให้ได้รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในส่วนต่าง ๆ ของโลกนะ”
“ใช่แล้ว ทำให้เราได้รับรู้การเติบโตของเพื่อน ๆ ต้นไม้ เกือบทั้งหมดเลย”
“ทีมงานที่ช่วยกันซ่อมแซมโลก ผ่านการฟื้นฟูดินด้วยราก และฟอกอากาศด้วยใบ” ต้นไม้เคร่งขรึมพูดด้วยความภาคภูมิใจ
“ตอนนี้แสงแดดที่อบอุ่นส่งมาถึงใบของพวกเราแล้ว ดีจังที่พวกเราไม่ยอมถอดใจในวันนั้น” เป็นน้ำเสียงที่เจือด้วยความสุขของต้นไม้อ่อนโยน
