บทที่ 1

ยังเยาว์ (Young) : พ.ศ. 2522

ความเขลาของชีวิตที่ไม่รู้

 

ฉาก 1 / ภายนอก / ทุ่งหญ้า / กลางวัน

- ภาพกว้างของทุ่งหญ้าสุดสายตา มีภูเขาเป็นฉากหลังลางเลือน เหนือพื้นดินเบื้องหน้าเปลวแดดเคลื่อนไหวอย่างเนิบช้า

- ภาพใกล้เห็นตั๊กแตนเกาะอยู่บนยอดหญ้า กระโดดกันไปมา ก่อนจะมีเสียงหัวเราะของเด็กๆ แทรกเข้ามา

- ภาพปานกลางกลุ่มเด็กประถม 4-5 คน เสื้อผ้าเก่า เท้าเปลือยเปล่า วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

- ภาพใกล้ที่ใบหน้าของเด็กๆ เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มสดใส

บทนำ

                ถ้าหากจะตั้งคำถามว่า “มนุษย์เราในทุกวันนี้ ยิ้มน้อยลงรึเปล่า” ก็กลัวเหลือเกินว่าจะมีคำตอบว่า “ใช่ เรายิ้มน้อยลง” เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง ก็อาจตีความได้ว่าเรามีความสุขน้อยลง และในทางกลับกันย่อมหมายความว่าเรามีความทุกข์มากขึ้น

                มันเป็นเพราะว่าปริมาณความทุกข์เป็นสัดส่วนแปรผันตรงกับอายุของโลกอย่างนั้นหรือ ยิ่งโลกอายุมากขึ้นความทุกข์ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น หรือจะเป็นเพราะว่าคนเราทำในสิ่งที่ต้องเป็นทุกข์กันมากขึ้น มนุษย์เราเป็นผู้สะสมความทุกข์กันหรืออย่างไร