Shooting script ภาพยนตร์เรื่อง "หลอน"

1. / ภายนอก / ถนน / กลางคืน

LS          ดวงจันทร์เต็มดวง

CU          เห็นเท้าหญิงสาวกำลังวิ่ง / เสียงหอบหายใจ

MS         เห็นด้านหลังของหญิงสาวที่กำลังวิ่งหนี

CU          เห็นปืนในมือของหญิงสาว

MS         แทนสายตาวิไล ที่กำลังมองถนน

CU         เห็นหน้าของหญิงสาว วิไล หน้าตาตื่นเหมือนหนีอะไรบางอย่าง

บทที่ 1

ยังเยาว์ (Young) : พ.ศ. 2522

ความเขลาของชีวิตที่ไม่รู้

 

ฉาก 1 / ภายนอก / ทุ่งหญ้า / กลางวัน

- ภาพกว้างของทุ่งหญ้าสุดสายตา มีภูเขาเป็นฉากหลังลางเลือน เหนือพื้นดินเบื้องหน้าเปลวแดดเคลื่อนไหวอย่างเนิบช้า

- ภาพใกล้เห็นตั๊กแตนเกาะอยู่บนยอดหญ้า กระโดดกันไปมา ก่อนจะมีเสียงหัวเราะของเด็กๆ แทรกเข้ามา

- ภาพปานกลางกลุ่มเด็กประถม 4-5 คน เสื้อผ้าเก่า เท้าเปลือยเปล่า วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

- ภาพใกล้ที่ใบหน้าของเด็กๆ เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มสดใส

บทนำ

                ถ้าหากจะตั้งคำถามว่า “มนุษย์เราในทุกวันนี้ ยิ้มน้อยลงรึเปล่า” ก็กลัวเหลือเกินว่าจะมีคำตอบว่า “ใช่ เรายิ้มน้อยลง” เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง ก็อาจตีความได้ว่าเรามีความสุขน้อยลง และในทางกลับกันย่อมหมายความว่าเรามีความทุกข์มากขึ้น

                มันเป็นเพราะว่าปริมาณความทุกข์เป็นสัดส่วนแปรผันตรงกับอายุของโลกอย่างนั้นหรือ ยิ่งโลกอายุมากขึ้นความทุกข์ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น หรือจะเป็นเพราะว่าคนเราทำในสิ่งที่ต้องเป็นทุกข์กันมากขึ้น มนุษย์เราเป็นผู้สะสมความทุกข์กันหรืออย่างไร

โลกจริง โลกเสมือน

        คุณเคยอยากหนีไปจากโลกใบนี้ไหม

หนังบันดาลใจ

        ถ้าไม่มี Star Wars ในวันนั้น คงไม่มีผมในวันนี้ พูดแบบนี้อาจฟังดูเกินจริงไปนิด แต่ให้ปฏิเสธเลยคงไม่ได้
ในช่วงเวลาชีวิตของคนหนึ่งคน มีสิ่งใดบ้างที่ก่อร่างสร้างตัวตนของคนๆ นั้นขึ้นมา
        ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในดวงตา หู และสัมผัสต่างๆ ถูกแปลความหมายและบันทึกไว้ในความทรงจำ จนตัวแปรใหม่ๆ เข้ามาจึงได้สร้างเป็นความหมาย กลายเป็นความคิดและตัวตน
        คนอย่างเราๆ คงจำไม่ได้ทั้งหมดว่าเคยพบเคยเจออะไรมาบ้าง แต่สมองอาจไม่ได้ทิ้งขว้างสิ่งเหล่านั้น เพียงแต่บางครั้งเก็บไว้ในส่วนลึกเกินไปสักหน่อย แต่ถึงวันหนึ่ง มันจะปรากฏออกมา