ตำนานวัดพระธาตุดอยพระฌาน อ.แม่ทะ จ.ลำปาง

คลื่นสีขาวเบาบางละมุน พัดปลิวตามแรงลมเอื่อยช้า ทาทับยอดเขาเขียวขจี จนกลายเป็นทะเลสีขาวไปทั่วทั้งยอดดอย

“สวยจังเลยค่ะ” เด็กหญิงน่ารักวัย 5-6 ขวบ พูดชมความงามของทะเลหมอกเบื้องหน้า

“ลูกรู้มั้ยว่าที่นี่คือที่ไหน” คุณพ่อถามลูกสาวตัวน้อย

“วัดพระธาตุดอยพระฌาน อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปางค่ะ” ลูกสาวตอบอย่างมั่นใจ เพราะพ่อพูดถึงวัดพระธาตุดอยพระฌานให้ฟังบ่อย ๆ ก่อนที่จะพามาให้เห็นสถานที่จริงในวันนี้

HOPE

เปลวไฟขนาดมหึมาพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วสูง เพื่อส่งให้จรวดที่บรรจุผู้โดยสาร 45,000 คน พุ่งทะลุชั้นบรรยากาศออกไปสู่อาณานิคมอวกาศ (Space Colony) ก่อนที่เปลวไฟสีแดงนั้นจะเลือนหายไปในอวกาศ เหลือทิ้งไว้เพียงท้องฟ้าสีเทาหม่นกว้างใหญ่สุดสายตา

ณ ที่ห่างไกลออกไป ดวงตาสองคู่จ้องมองภาพเปลวไฟนั้น หายลับไปในความสลัวลางของท้องฟ้าสีเทาหม่นนี้เช่นกัน

AWAKENING

     ผมถูกปลุกขึ้นมาจากสภาพจำศีล (Hibernation) ในแคปซูลขนาดพอดีตัว
     ด้วยความทรงจำที่เกือบจะว่างเปล่า ภายใต้ร่างกายที่เหมือนไม่ใช่ของตัวเอง ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าที่ผมจะเริ่มขยับตัวได้ดังใจ พยายามก้าวเดินไปทีละก้าว เพื่อมองรอบๆ ตัวให้ชัดเจน
     นี่คือห้องที่คล้ายกับโรงยิมที่ไม่มีอุปกรณ์กีฬา แต่แทนที่ด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ทั้งห้องไม่มีหน้าต่าง มีแต่แสงจากไฟประดิษฐ์ที่ให้ความสว่างได้เพียงพอ และใช้อากาศจากระบบปรับอากาศภายในอาคาร

เรียนรู้

ถ้าผมต้องเกิดมาในยุคที่ข้อมูลล้นทะลัก และมีอุปกรณ์พกพาที่เชื่อมต่อกับโลกออนไลน์ตลอดเวลาแบบตอนนี้

ผมอาจไม่มีประสบการณ์ที่ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองจริงๆ

เรื่องราวในเรื่องเล่า ep.7 (โครงสร้างสามองก์) The Three-Act Structure

<< กลับไปอ่าน : ep.6 (บทภาพยนตร์) Screenplay

ในแต่ละ "องก์" (Act) จะประกอบไปด้วย "ฉาก" (Scene) ตั้งแต่ 1 ฉาก หรือหลายๆ ฉากต่อเนื่องกันไป
เกิดจากเรื่องราวเล็กๆ ที่รวมเข้าด้วยกันเป็นเรื่องราวที่ใหญ่ขึ้น
ซึ่งคนดูจะได้รับ "สาร" (Message) สำคัญที่ชัดเจนอันหนึ่ง
ที่จะทำให้อยากจะดูต่อไปจนถึงองก์สุดท้าย
กระทั่งได้รับสารที่สำคัญที่สุดอันเกิดจากการรวมกันของทั้ง 3 องก์

แล้วทำไมต้อง 3 องก์?

โลกจริง โลกเสมือน

        คุณเคยอยากหนีไปจากโลกใบนี้ไหม

หนังบันดาลใจ

        ถ้าไม่มี Star Wars ในวันนั้น คงไม่มีผมในวันนี้ พูดแบบนี้อาจฟังดูเกินจริงไปนิด แต่ให้ปฏิเสธเลยคงไม่ได้
ในช่วงเวลาชีวิตของคนหนึ่งคน มีสิ่งใดบ้างที่ก่อร่างสร้างตัวตนของคนๆ นั้นขึ้นมา
        ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในดวงตา หู และสัมผัสต่างๆ ถูกแปลความหมายและบันทึกไว้ในความทรงจำ จนตัวแปรใหม่ๆ เข้ามาจึงได้สร้างเป็นความหมาย กลายเป็นความคิดและตัวตน
        คนอย่างเราๆ คงจำไม่ได้ทั้งหมดว่าเคยพบเคยเจออะไรมาบ้าง แต่สมองอาจไม่ได้ทิ้งขว้างสิ่งเหล่านั้น เพียงแต่บางครั้งเก็บไว้ในส่วนลึกเกินไปสักหน่อย แต่ถึงวันหนึ่ง มันจะปรากฏออกมา