ฝนตกหนักติดต่อกันหลายวัน ทำให้ฝูงค้างคาวที่อยู่ในถ้ำไม่สามารถออกหากินได้
ค้างคาวบีบ่นเรื่องฝนตกทั้งวัน จนค้างคาวซีที่เกาะอยู่ใกล้ ๆ รำคาญมาก
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะค้างคาวตัวอื่น ๆ ก็เกาะอยู่ในถ้ำนี้จนเต็มไปหมด ไม่มีที่อื่นให้เกาะอีกแล้ว จึงต้องทนฟังค้างคาวบีบ่นอยู่อย่างนั้น
จนมาถึงเย็นวันหนึ่งที่ฝนหยุดตก ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ฝูงค้างคาวจึงบินออกไปหาแมลงกิน
แต่ค้างคาวบีก็ยังบินตามมาบ่นเรื่องฝนตกให้ค้างคาวซีฟังอีก
"นายก็หาแมลงกินไปสิ จะมัวบ่นทำไม" ค้างคาวซีพูด
"แต่มันอดโมโหไม่ได้นี่ เพราะฝนตกหนักทำให้พวกเราต้องเกาะอยู่ในถ้ำตั้งกี่วันที่ออกมาหากินไม่ได้ หิวจะตาย" ค้างคาวบีตอบ
ค้างคาวซีพยายามบินหนี ค้างคาวบีก็บินตาม
ในที่สุดมันจึงบินไปหาค้างคาวผู้เฒ่าเพื่อขอความช่วยเหลือ
"ผู้เฒ่าครับช่วยผมด้วย" ค้างคาวซีบอกค้างคาวผู้เฒ่า
"เกิดอะไรขึ้นละ" ค้างคาวผู้เฒ่าถาม
"ก็บีนะสิครับ มันตามมาบ่นเรื่องฝนตกกับผมไม่เลิก จนผมเครียดไปหมดแล้วเนี่ย" ค้างคาวซีตอบ
"ค้างคาวผู้เฒ่าก็น่าจะโมโหเหมือนผมแหละ ก็ฝนตกติดต่อกันหลายวันมันทำให้พวกเราไม่ได้กินอะไรเลยนี่ครับ" ค้างคาวบีพูดกับค้างคาวผู้เฒ่า
"ก็จริงเนาะ" ค้างคาวผู้เฒ่าตอบ
"เห็นมั้ยละ ท่านผู้เฒ่าก็คิดเหมือนชั้น มีแต่นายนั่นแหละที่ทำเป็นไม่สนใจ" ค้างคาวบีพูด
ทำให้ค้างคาวซีถึงกับยกมือเล็ก ๆ ขึ้นกุมขมับ
"แต่วันนี้ฝนก็ไม่ตกแล้วนี่เนาะ" ค้างคาวผู้เฒ่าพูดต่อ
"ใช่ครับ" ค้างคาวบีตอบ
"ถ้าอย่างนั้นเราจะมัวจมอยู่กับความเศร้าของวันวานไปทำไม เมื่อวันนี้เป็นวันที่ดีและมีท้องฟ้าสดใส" ค้างคาวผู้เฒ่าพูดแฝงแง่คิด
ค้างคาวซีมีดวงตาสดใสขึ้นมาแล้วมองไปที่ค้างคาวบีในความหมายว่า "เป็นไงละมึง"
ค้างคาวบีถึงกับพูดไม่ออกไปพักนึง ก่อนจะบอกว่า
"งั้นผมไปหาแมลงกินอย่างมีความสุขก่อนนะครับ" แล้วก็บินออกไป
ค้างคาวซีขอบคุณค้างคาวผู้เฒ่าเป็นการใหญ่ ก่อนจะบินออกไปอีกทาง
พอค้างคาวบีหันมาเห็นแบบนั้น จึงบินวกกลับมาเพื่อไปหาแมลงกินข้าง ๆ ค้างคาวซีต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น