นกกระเต็นสายตาสั้น

 นกกระเต็นสายตาสั้น กำลังฝึกจับปลา 

ด้วยความที่มันสายตาสั้น เวลาที่มันมองปลาในแม่น้ำจากบนกิ่งไม้ มันจึงเห็นเป็นภาพราง ๆ 

เมื่อมันตัดสินใจบินโฉบลงไปจับปลาจึงมักจะพลาด

มันฝึกซ้อมอยู่หลายวันแต่ก็ยังจับปลาไม่ได้สักตัว ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปมันคงอดตายแน่ ๆ 

มันลองบินลงมาเกาะอยู่ที่กิ่งไม้ใกล้ ๆ น้ำ เพื่อจะได้เห็นปลาชัด แต่ปลาก็จะมองเห็นมันและว่ายหนีไป

มันเริ่มท้อใจและนึกถึงช่วงเวลาที่มันเป็นลูกนกอยูู่ในรังที่พ่อกับแม่หาอาหารมาป้อนให้

ช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนสบายและมีความสุข

แต่เมื่อมันโตเต็มวัยและต้องออกไปสร้างอาณาเขตของตัวเอง

แม่มันก็กำชับว่า "อย่ายอมแพ้อะไรง่าย ๆ ให้เชิดหน้าสู้เข้าไว้"

พอมันนึกถึงตรงนี้ก็สูดลมหายใจลึก ๆ หนึ่งที แล้วเชิดหน้าขึ้น

"อ๊าก!" มันร้องเสียงดังในใจ เพราะเมื่อมันเชิดหน้าขึ้นแสงแดดตอนเที่ยงก็ส่องเข้าตามันอย่างจังจนตาพร่า

"เชิดหน้าจนตาเกือบบอด ไม่น่าเลยเรา" มันคิดในใจ แต่เอ๊ะ! เหมือนมันจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้

มันคิดว่าเป็นไอเดียที่ไม่เลว จึงตัดสินใจลองทำดู

มันหลับตาแล้วบินสูงขึ้นไปเข้าหาดวงอาทิตย์ ก่อนจะทิ้งตัวลงมาในทิศทางเดิม

เมื่อได้ระยะที่ใกล้แม่น้ำพอที่มันจะมองเห็นปลาได้ มันก็หยุดและบินอยู่กับที่กลางอากาศให้ดวงอาทิตย์อยู่ด้านหลัง

ทำให้ปลาที่มองย้อนแสงขึ้นมาไม่เห็นตัวมัน

คราวนี้มันมองเห็นปลาในน้ำชัดพอที่จะโฉบลงไปจับได้

"ฟุ่บ!" เสียงมันโฉบลงไปจับปลาขึ้นมา 

ปลาตัวเล็กสีขาวดิ้นอยู่ในปากมัน ก่อนที่มันจะกลืนลงไปทั้งตัว

"ฮ่าห์! อร่อยจัง" มันพูดกับตัวเอง

มันดีใจที่ในที่สุดมันก็หาวิธีจับปลาจนได้

และขอบคุณแม่ของมันที่สอนให้มันเชิดหน้าในวันที่ท้อแท้

ถ้าตาไม่บอดไปซะก่อนก็จะจับปลาได้นั่นเอง