นกหกเล็กปากแดง บินมาเกาะอยู่บนกิ่งไม้สูง ที่ด้านล่างมีเสือดาวนอนหลับอยู่บนต้นไม้ใหญ่
นกฯ มองเสือดาวอยู่นาน จนเสือดาวตื่นขึ้นมาและจ้องมองที่มัน
นกฯ ถามเสือดาวว่า "นายเคยอยากเป็นนกมั้ย"
"ไม่เคย" เสือดาวตอบ
"แต่เป็นนกมีอิสระจะบินไปที่ไหนก็ได้นะ" นกฯ พูดต่อ
"แล้วเธอบินไปที่ไหนมาบ้างละ" เสือดาวถาม
"ชั้นบินไปทั่วป่าเลยตั้งแต่ทางเหนือจนทางใต้ ตั้งแต่ทางตะวันออกถึงทางตะวันตก ได้เห็นอะไรเยอะแยะเลย" นกฯ ตอบ
"ดีแล้ว" เสือดาวตอบสั้น ๆ
"โธ่ นายตอบซะชั้นไม่รู้จะไปต่อยังไงเลย" นกฯ ตัดพ้อ
เสือดาวยิ้มแล้วหลับตาลงนอนอีกครั้ง
นกยังชวนเสือดาวคุยต่อ
"นายไม่เบื่อเหรอที่ต้องอยู่ที่เดิมใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ ทุกวัน"
เสือดาวลืมตามขึ้นมามองนกฯ อีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า
"ตรงนี้ของวันนี้กับตรงนี้ของเมื่อวานก็ไม่เหมือนกันเสียทีเดียวนะ"
นกฯ เอียงคอเล็กน้อยด้วยความฉงน
"เธอเคยสังเกตมั้ยว่าดวงอาทิตย์ที่ขึ้นในแต่ละวันไม่เหมือนเดิม
เมฆก็เปลี่ยนไป สายลมก็เปลี่ยนแปลง
เสียงและบรรยากาศรอบตัวเราแปรเปลี่ยนอยู่ตลอด"
นกฯ ถึงกับอึ้งไปกับสิ่งที่เสือดาวบอก และเสือดาวก็พูดต่อว่า
"การที่บินไปยังที่ต่าง ๆ ได้แบบเธอก็คงจะดีมากเลย
แต่การได้อยู่ที่ตรงนี้และมองเห็นรายละเอียดรอบตัวที่เลื่อนไหลไปมันก็งดงามมากเลย"
นกทั้งอึ้งและชื่นชมในมุมมองของเสือดาว แต่ก็อดถามไม่ได้
"นายมองเห็นความงามของสิ่งต่าง ๆ อย่างนี้ แล้วทำไมยังฆ่าสัตว์อื่นกินอีกละ"
เสือดาวนิ่งไปก่อนจะตอบ
"นั่นเป็นสิ่งที่เราเลี่ยงไม่ได้ ธรรมชาติของเราเป็นอย่างนั้น
แต่เราก็ทำเท่าที่จำเป็น และขอบคุณทุกชีวิตที่คอยหล่อเลี้ยงให้เรายังมีชีวิตอยู่"
นกฯ มองเสือดาวอย่างครุ่นคิด เสือดาวยังคงพูดต่อ
"ในขณะที่มีชีวิตเราจะใช้มันอย่างดีที่สุด และหวังว่าร่างกายนี้จะเป็นประโยชน์ต่อธรรมชาติที่คอยดูแลเราในวันที่เราจากไป"
พูดจบเสือดาวก็หลับตาลง ส่วนนกหกเล็กปากแดงก็บินออกมาด้วยความคิดและมุมมองที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น