วันศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2568

จิ้งหรีดคู่รัก

จิ้งหรีดตัวผู้ยืนมองจิ้งหรีดตัวเมียด้วยน้ำตานองหน้า มันรู้ดีว่านี่เป็นวาระสุดท้ายของจิ้งหรีดตัวเมีย หลังจากที่วางไข่รุ่นสุดท้าย

เธอคือคู่รักเพียงหนึ่งเดียวตลอดชั่วชีวิตของมัน

พวกมันร่วมสร้างทายาทด้วยกันมาแล้ว 3 รุ่น ครั้งนี้คือรุ่นที่ 4 ซึ่งเป็นรุ่นสุดท้าย

ภาพความทรงจำต่าง ๆ ผุดขึ้นมาในหัวมัน

วันแรกที่มันใช้ปีกคู่หน้าทำเสียง ...กริก...กริก...กริก...เพื่อเรียกหาคู่ผสมพันธุ์

มันทั้งประหม่าและไม่มั่นใจ แต่มันก็พยายามทำเสียง...กริก...กริก...กริก...อย่างต่อเนื่อง

จนในที่สุดก็มีจิ้งหรีดตัวเมียเดินเข้ามา และตกลงปลงใจร่วมสร้างทายาทด้วยกัน

ต่างคอยช่วยกันดูแลจนลูก ๆ รุ่นแรกเติบโตไปด้วยดี

พอถึงฤดูผสมพันธุ์ครั้งถัดไป จิ้งหรีดตัวผู้ก็ใช้ปีกทำเสียง...กริก...กริก...กริก...อีกครั้ง

แต่ครั้งนี้มันชำนาญขึ้นและทำเสียงได้ดังต่อเนื่อง

นานพอที่จิ้งหรีดตัวเมียตัวเดิมจะเดินเข้ามาหา 

ทั้งสอบสบตากัน

จิ้งหรีดตัวผู้รู้สึกดีใจและขอบคุณจิ้งหรีดตัวเมียมาก ๆ 

เพราะสำหรับพวกมัน เมื่อจากกันไปครั้งหนึ่งแล้ว ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้เลยว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาพวกมันทั้งคู่ก็ได้เจอกัน นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับชีวิตของมัน

น้ำตาที่ไหลออกมาในตอนนี้ของมัน คือความเสียใจและขอบคุณพร้อม ๆ กัน

แม้มันไม่อาจกล่าวคำใด แต่จิ้งหรีดตัวเมียก็เข้าใจมัน และยื่นขาหน้ามาปาดน้ำตาให้มัน

"จำครั้งแรกที่เราเจอกันได้มั้ย" จิ้งหรีดตัวเมียถาม

จิ้งหรีดตัวผู้พยักหน้าตอบพร้อมเสียงสะอื้น 

ส่วนจิ้งหรีดตัวเมียก็พูดต่อไปว่า

"ตอนนั้นชั้นทั้งกลัวทั้งวิตก ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงในการสร้างทายาทครั้งแรก

แต่เสียง...กริก...กริก...กริก...ของเธอ ทำให้ชั้นสบายใจ

เพราะมันก็เต็มไปด้วยความประหม่า ทำให้ชั้นรู้ว่าไม่ได้มีแค่ชั้นที่กลัว

ช่วยให้ชั้นคลายความวิตกไปได้เยอะเลย"

จิ้งหรีดตัวผู้ยิ้มตอบด้วยน้ำตานองหน้า

จิ้งหรีดตัวเมียมองจิ้งหรีดตัวผู้ด้วยแววตาอ่อนโยนก่อนจะบอกว่า

"ขอบคุณนะที่อยู่ตรงนั้น ทุกครั้งที่ชั้นหลงทางและหวาดกลัว

เสียง...กริก...กริก...กริก...ของเธอ 

จะทำให้ชั้นหาทางเจอเสมอ"

จิ้งหรีดตัวเมียพูดจบก็ทรุดลงไป จิ้งหรีดตัวผู้รีบเข้ามาประคองแล้วบอกว่า

"ชั้นก็ขอบคุณเธอเหมือนกันนะ ที่หาชั้นเจอเสมอ"

จิ้งหรีดตัวเมียยิ้มด้วยเรี่ยวแรงสุดท้าย และพูดว่า

"มีชีวิตอยู่ต่อไปนะ"

จิ้งหรีดตัวผู้ที่เปียกปอนด้วยน้ำตา กอดจิ้งหรีดตัวเมียแน่นขึ้น และพยักหน้าตอบ ก่อนที่จิ้งหรีดตัวเมียจะจากไปอย่างสงบ

นี่คือช่วงเวลาที่มันเสียใจที่สุด มันจะร้องไห้ให้เต็มที่ในคืนนี้

เพราะว่าวันพรุ่งนี้มันจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดีที่สุด เพื่อจิ้งหรีดตัวเมียด้วย 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น